Όταν μου λένε “Πιες νερό”, λέω “Σκουριάζω, δεν μπορώ”. Που να πάω ως το Κρόιτζμπεργκ με το ποδήλατο, μπορεί να μη πιω γουλιά. Καλό δεν είναι, το ξέρω. Μου τα λένε φίλες, ειδικές, γνωστές και άγνωστες. «Βάλε ένα μπουκάλι δίπλα στο κρεβάτι σου», κάνε αυτό ή κάνε εκείνο. Τίποτα δεν πιάνει.

Σήμερα ανοίγω το βιβλίο «Το παιδί μου δεν τρώει», τυχαία στη σελίδα 167.

Τι διαβάζεις Νάστα;

“Λυπάμαι. Δεν υπάρχει τρόπος να κάνετε ένα παιδί να πιει νερό. Αν το χρειαζόταν, θα το έπινε κιόλας. Αν δεν το πίνει, σημαίνει πως δεν το χρειάζεται. Τελεία.”

Και σκέφτομαι, Κάρλος Γκονζάλες, να σου σηκώσω για λίγο απαλά την τελεία; Να σου πω για ένα μικρό πειρατή, που πέρασε μια μέρα από δω;

Που άφησαν μια μέρα στην πόρτα μας, με τη συμβουλή να του δίνω νερό, γιατί δεν πίνει ποτέ και θα έχει πρόβλημα. Του εξήγησε τα ωφέλη για το σώμα. Του το ζητάει όλη μέρα η μαμά. Και στρεσάρεται. Και σκάει. Πού και πού θυμώνει. Και φωνάζει. Αλλά ο πειρατάκος μας τίποτα, νερό δεν πίνει γουλιά. Την καταλαβαίνω που αγχώνεται. Μα εγώ, σαν άνθρωπος που δεν μπορεί το νερό, καταλαβαίνω το παιδί λίγο περισσότερο.

Εντάξει, θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για να πιει.

Μόνο μια ελπίδα υπάρχει, σκέφτομαι. Για να δούμε.

Πέρασε μια ώρα παιχνιδιού. Τα υπόλοιπα παιδιά ήρθαν, ήπιαν νερό κι έφυγαν. Και τα κοιτούσε, πώς τα κοιτούσε.

-Δεν θα μου ζητήσεις να πιω νερό; μου είπε σε κάποια φάση. Η μαμά μου θέλει να πίνω.

-Ξέρεις που θα το βρεις, εδώ είναι. Όταν θέλεις, έλα να πιεις.

Πέρασε κι άλλη μία ώρα. Και στην τρίτη, κι ενώ έπινε ο μεγάλος του φίλος, σήκωσε το μπουκάλι του.

Κι αυτό που είδα το ’χω ακόμα μπροστά στα μάτια μου. Στην κουζίνα βρισκόμασταν. Κι έπινε με τέτοιο ζήλο, σα να είχε τρία χρόνια να πιει νερό. Σα να κουβαλούσε τη δίψα τριών χρόνων στο στόμα του, κατέβαζε τις γουλιές, χωρίς να σταματάει. Όσο εγώ μετρούσα. Δεκατρείς μέτρησα. Δεκατρείς.

Κάρλο Γκονζάλες, δεν υπάρχει τρόπος να κάνουμε ένα παιδί να πιει νερό, συμφωνώ. Αλλά αν υπάρχει ένας, ίσως είναι να βγάλουμε το πώμα, να αποσυμπιεστεί το μπουκαλάκι. Όπως γράφεις ξανά και ξανά στο βιβλίο σου, φαγητό και ζόρι δεν γίνεται και νερό με το ζόρι δεν πίνεται.