Stumble upon the story | Bertha Wegmann Painting a Portrait.

Το έργο με τίτλο «Bertha Wegmann Painting a Portrait» είναι ένας πίνακας του 19ου αιώνα της ζωγράφου Jeanna Bauck, που απεικονίζει την επίσης ζωγράφο Bertha Wegmann να σχεδιάζει το πορτρέτο ενός άγνωστου άντρα που ποζάρει για εκείνη. Αποκτήθηκε από το Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης το 1930, από την Toni Agnes Möller-Wegmann, ως δώρο. Οι δύο καλλιτέχνιδες ζούσαν από κοινού και εργάζονταν στο στούντιο που φαίνεται στον πίνακα. Ζωγραφισμένος με λάδι σε καμβά, ο πίνακας έχει διαστάσεις 100 επί 110 εκατοστά (39 επί 43 ίντσες). Είναι μέρος μιας σειράς έργων που δημιουργήθηκαν από τις δύο γυναίκες, στους οποίους ζωγράφιζαν η μία την άλλη, θέλοντας να καταρρίψουν τον κανόνα που ήθελε οι ζωγράφοι να είναι στην πλειοψηφία τους άντρες.

Η Jeanna Bauck (1840-1926) ήταν Σουηδο-Γερμανίδα ζωγράφος, γνωστή για τους πίνακές της με τοπία και τα πορτρέτα της, αλλά και την καριέρα της ως εκπαιδευτικός. Ήταν κόρη του συνθέτη και κριτικού μουσικής Carl Wilhelm Bauck. Έμεινε στη Σουηδία μέχρι το 1863, οπότε μετακόμισε στη Γερμανία για να σπουδάσει ζωγραφική. Η Jeanna ξεκίνησε την καριέρα της ζωγραφίζοντας σχεδόν αποκλειστικά τοπία, αλλά έτυχε μέτριας αναγνώρισης κάνοντας αυτό. Αργότερα, επεκτάθηκε στη ζωγραφική πορτρέτων. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, κέρδισε βραβεία σε εκθέσεις τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό, και σε διάφορες περιόδους εκπροσωπήθηκε από γκαλερί στη Στοκχόλμη και στην Τεργέστη. 

Το 1880, συνάντησε για πρώτη φορά τη μετέπειτα στενή της φίλη και ζωγράφο Bertha Wegmann, ενώ ήταν συμφοιτήτριες στο Μόναχο. Το 1881, μετακόμισαν από κοινού στο Παρίσι, όπου δημιουργήθηκε ο πίνακας «Bertha Wegmann Painting a Portrait». Οι δύο καλλιτέχνιδες αποφάσισαν να συγκατοικήσουν σε ένα στούντιο τέχνης, όπου και δημιουργούσαν τους πίνακές τους. Σε μια σειρά από πορτρέτα η μία της άλλης, η Bauck και η Wegman συνέβαλαν στην αλλαγή της άποψης που επικρατούσε για τις γυναίκες ζωγράφους και έσπασαν τους ανδροκρατούμενους κανόνες της καλλιτεχνικής κοινότητας. Οι καριέρες και των δύο γυναικών άνθισαν κατά τη διαμονή τους στο Παρίσι. Και οι δύο παρουσίασαν έργα τους στο Salon de Paris, το 1881 και 1882. Μετά από μερικά χρόνια, η Jeanna Bauck επέστρεψε στο Μόναχο και ίδρυσε τη δική της Σχολή για γυναίκες ζωγράφους.

Ο συγκεκριμένος πίνακας είναι ενδεικτικός της φιλοσοφίας κάποιων προσωπικοτήτων της εικαστικής τέχνης εκείνης της εποχής. Οι Σκανδιναβές γυναίκες ζωγράφοι σπάνια επέλεγαν να απεικονίσουν τον έξω κόσμο. Πιο συχνά ζωγράφιζαν τον εαυτό τους ή άλλους μέσα στα στούντιο τους. Στα πορτρέτα τους, το καλλιτεχνικό στούντιο συμβολίζει παράλληλα τις ατελείωτες ευκαιρίες που προσφέρει ένα στούντιο τέχνης, αλλά και τους ξεκάθαρους διαχωρισμούς που συνάμα δημιουργεί. Στη δεκαετία του 1800, συχνά χαράσσονταν μια γραμμή μεταξύ της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής, με τη δημόσια ζωή να θεωρείται ανδρικός τομέας, ενώ η γυναικεία δραστηριότητα προοριζόταν μόνο για την ιδιωτική ζωή.

Ο γυναικείος κόσμος έγινε αντιληπτός ως στατικός και αμετάβλητος, σε σύγκριση με την ανδροκρατούμενη σύγχρονη ζωή που συνέβαινε δημόσια.

Η παραδοσιακή εικόνα της γυναίκας θεωρούνταν αμετάβλητη, όπως η φύση. Οι γυναίκες που ζούσαν στις μεγαλύτερες πόλεις ήταν περιορισμένες και αποκομμένες από τα κοινά και τον δημόσιο βίο. Σε μια εποχή, λοιπόν, που τα κοινωνικά στερεότυπα δεν άφηναν πολλά περιθώρια ανάδειξης των γυναικών στις τέχνες, δημιουργήθηκε μια σειρά έργων, όπως ο πίνακας της Bauck, που αποτελούν μια προσπάθεια πολλών καλλιτέχνιδων να αναδείξουν το ταλέντο τους και να αναπτύξουν την καριέρα τους σε έναν μάλλον αφιλόξενο -για τις γυναίκες- χώρο.