Share
Η Σοφία Λεβαντή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στον χώρο του πολιτισμού και ζει στην Αθήνα. Η «Διάβαση» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και ήταν ανάμεσα στα υποψήφια βιβλία για το βραβείο του Αναγνώστη για το 2022, στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενοι στην Ποίηση».
INNER VIEW
Λίδα Ζαχοπούλου
Πες μας κάτι που πρέπει να ξέρουμε για ‘σένα.
Προσπαθώ να συνηθίσω στην ιδέα του φθινοπώρου που έρχεται!
Πώς θα περιέγραφες τη θεματική της ποίησής σου;
Με ενδιαφέρει περισσότερο η κοινωνική διάσταση στη γραφή, αλλά στην ποίηση –όπως και στην τέχνη γενικότερα- συνυπάρχουν πολλές θεματικές ταυτόχρονα.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Από παντού. Από τα γεγονότα, από κάτι που θα δω στον δρόμο, από μια φράση που μπορεί να πει κάποιος. Ειδικά όταν χρησιμοποιούσα τα ΜΜΜ, μου άρεσε πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους! Επίσης, από άλλες μορφές τέχνης και το θέατρο.
Ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη δημιουργική διαδικασία ή γράφεις μόνο όποτε νιώθεις ότι έχεις κάτι να πεις, χρησιμοποιώντας τη γραφή ως μέσο έκφρασης;
Εξασκούμαι χωρίς απαραίτητα να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Παλιότερα, λειτουργούσα με συγκεκριμένα βήματα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει, θέλω να λειτουργώ ελεύθερα. Ωστόσο, για να δημοσιευτεί κάτι δεν αρκεί αυτό, οπότε το βιβλίο μου εκδόθηκε όταν αισθάνθηκα ότι είχα κάτι να πω.
Το γραφείο σου: συμμαζεμένο ή ακατάστατο;
Συμμαζεμένο!
Ποια είναι η τελευταία ποιητική ανθολογία που διάβασες;
Τα καλοκαίρια διαβάζω πάντα τα ποιήματα της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Πρόσφατα, διάβασα το «Birds in the night» του Σταμάτη Πολενάκη.
Πες μας ένα όνειρό σου…
Θέλω να έχω υγεία, να είμαι ικανή να προχωράω. Αυτά αρκούν!
Πες μας έναν στόχο σου για το άμεσο μέλλον.
Να δουλέψω συστηματικά κάτι ποιητικό που έχω στο μυαλό μου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι/-ες σου ποιητές /ποιήτριες; Σε έχουν επηρεάσει στον δικό σου τρόπο γραφής;
Όλες οι γενιές πριν από εμάς μας επηρεάζουν. Αυτό, έχει νόημα να συμβαίνει δημιουργικά. Προτιμώ να μελετώ τις ποιητικές γενιές συνολικά. Σίγουρα βρίσκω ενδιαφέρον στη Γενιά του ’30 και του ’70, στους Γάλλους του 19ου και του 20ου αιώνα, στον Ευριπίδη και την ποίηση της αρχαιότητας. Μου αρέσει, όμως, να ανακαλύπτω και σύγχρονους ποιητές. Είναι πολύ συγκινητικό και σημαντικό να αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάτι από το παρελθόν που φτάνει μέχρι εμάς και νοηματοδοτεί διαφορετικά τα ίδια πράγματα, εντέλει.
Πες μας δύο λόγια για την ποιητική σου συλλογή «Διάβαση» που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Ενύπνιο.
Η «Διάβαση» ήταν αποτέλεσμα μια προσπάθειας τριών χρόνων που δεν είχε εξαρχής τον σκοπό της έκδοσης. Μέσα στην καραντίνα και τη γενικότερη παύση που κάναμε όλοι, αισθάνθηκα ότι βρέθηκα σε μια μεταβατική φάση, η οποία αποτυπωνόταν στα γραπτά μου και πλαισιώθηκε από τη γενικότερη μετάβαση που αναγκαστικά συνέβη σε όλους μας, λόγω της συνθήκης. Ο εκδότης μου, ο Στάθης Ιντζές, βρέθηκε στον δρόμο μου και αγκάλιασε την προσπάθειά μου κι έτσι προέκυψε η έκδοση, η οποία μου έδωσε δύο πολύτιμα πράγματα: το πρώτο μου βιβλίο στα χέρια μου και έναν καλό φίλο.
+1. Τι είναι η ποίηση για ‘σένα;
Ελευθερία και σύνδεση.
Ερωτικό
Τίποτα δεν λένε τα ποιήματα.
Και προ πολλού έχουν τελειώσει με την Άνοιξη.
Συν-υπάρχω, συν-ζητώ, συν-ζω, συν-πονώ,
συν-τροφεύω, συν-αγαπώ,
συν-ερωτεύομαι.
Μην είσαι μόνο μια εποχή.
Μπορείς να είσαι ψάρι ή χορεύτρια,
Αυτοκίνητο, ξεχαρβαλωμένο μουσικό όργανο,
αποσπερίτης ή γελωτοποιός.
Το πιο αυτό καθαυτό σου.
Για τη γενιά μου
Η γενιά μου γυρίζει στους δρόμους τα βράδια
και ψάχνει στους κάδους άλλων γενεών,
ξεψυχάει σε έδρανα σχολών, σε μαύρα μπαρ
στα Εξάρχεια, ζει ρετρό νύχτες με Sailor Jerry.
Μαδάει μαργαρίτες να δει αν την αγαπούν,
ερωτεύεται τον εαυτό της στον καθρέφτη,
είναι μια Ιφιγένεια ή μια Ηλέκτρα
ή ένας στίχος κάποιου ποιητή με έμπνευση.
Πίνει ροζ λεμονάδα στο περβάζι κάποιου καφέ
και δεν δίνει δεκάρα για τις τάξεις πραγμάτων,
ηθικές λοιπές ιδεολογίες και κηρύγματα.
Έχει κατάθλιψη, ανορεξία, νευρικότητα.
Τις μέρες αναλώνεται να είναι κάτι,
τα βράδια ξεχνιέται μπροστά σε ματς,
περπατάει ανισόρροπα και ακροβατεί
ανάμεσα σε τακούνια και sneakers,
ατενίζει το μέλλον μόνη της
και γερνά προώρως
η γενιά μου
Καλοκαιρινό
Πώς πέφτουνε οι βουτηχτάδες με το σκάφανδρο
και ανασύρουν κίτρινα φορέματα
τροχήλατα καροτσάκια
κάποια ατονία του απογεύματος
τον ναύτη που βγαίνει στον κήπο
τ’ αγριοκέρασα φυτρωμένα στη μασχάλη σου
όταν με τάιζες στο στόμα·
τα καταβρόχθιζα με άγνοια κινδύνου και μοναξιάς.
Είμαστε νέοι στη φωτογραφία
παγωτό βανίλια με δυόσμο και
τετράγωνες ασβεστωμένες πλάκες
να παίζεις λάστιχο και να χτυπάς τα γόνατά σου
αίμα με γεύση κάτι από θάλασσα
με κάνει καλαμάρι με κάνει κοχύλι με κάνει μπλε
καλοκαίρι
καλοκαίρι
Υπέφερε ο Οδυσσέας στην παραλία
ενώ έβγαινε η πανσέληνος
και οι σφουγγαράδες πάθαιναν τη νόσο
των δυτών.