«ΑΤΙΤΛΟ»
«Για την Κάλλη Ντολτσέτη, η Ηλέκτρα είναι μια έφηβη που βλέπει στον εαυτό της την αρχαία ηρωίδα και εκφράζει τη θλίψη της για το γεγονός ότι η ιστορία διαρκώς επαναλαμβάνεται. Το σπίτι της, που στην πορεία φαίνεται να είναι ένα άχαρο οίκημα σε μια αδιάφορη συνοικία, προς στιγμήν μετατρέπεται σε ανάκτορο και το οικογενειακό της δράμα γίνεται παράσταση σε αρχαιοελληνικό αμφορέα. Προσπαθεί να παρηγορήσει τον μικρό της αδελφό, αφότου τον έχει σπρώξει να σκοτώσει τη μητέρα τους και τον εραστή της, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα έλθουν να τον βρουν σαν τερατώδη πτηνά οι ερινύες».
Αθηνά Εξάρχου, Δρ ιστορίας της τέχνης
INNER VIEW
Βίκυ Μοιρώτσου
Η ηρωίδα της αρχαίας τραγωδίας «Ηλέκτρα» γίνεται ηθική αυτουργός της δολοφονίας της μητέρας της και του εραστή της από τον αδελφό της. Η ηθική αυτουργία προϋποθέτει τη συνειδητή και με δόλο πρόκληση τέλεσης ενός εγκλήματος. Κατά την άποψή σου, η δική σου Ηλέκτρα ενήργησε πράγματι με δόλο ή απλά αναπαρήγαγε τον συσσωρευμένο θυμό και τη βία που και η ίδια είχε δεχθεί;
Η δική μου εκδοχή/αφήγηση της ιστορίας είναι περισσότερο μια αναπαράσταση των συνεπειών που μπορεί να έχει η βία στο οικογενειακό περιβάλλον και οι ακραίες της συνέπειες στην ψυχολογία των παιδιών. Η Ηλέκτρα αυτής της ιστορίας κατηγορεί τον εαυτό της για τον φόνο της μητέρας της και του εραστή της, καθώς θεωρεί ότι είναι άμεσο αποτέλεσμα των λεγόμενων και των απόψεων που η ίδια έχει μεταφέρει στον αδελφό της, πιστεύοντας ότι αυτά τον οδήγησαν στο να διαπράξει το έγκλημα.
Η γονεοποίηση στην οποία υπόκεινται πολλές φορές τα παιδιά που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας (ο ρόλος δηλαδή του προστάτη και φροντιστή των μικρότερων παιδιών) μπορεί να αλλοιώσει την εικόνα που έχουν για τα άλλα παιδιά. Πολλές φορές, τα παιδιά που έχουν επωμιστεί αυτόν τον ρόλο τείνουν να ξεχάσουν το μέγεθος του φορτίου που κουβαλούν και το γεγονός πως αυτό το βάρος δεν είναι κάτι φυσιολογικό.
Έτσι, θεωρώ ότι στην πραγματικότητα βλέπουμε μια ακραία κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε -και οδήγησε άλλους- η νεαρή πρωταγωνίστρια, έχοντας και η ίδια ξεπεράσει τα όρια της αντοχής της.
Η ηρωίδα σου (ως μια άλλη τραγική φιγούρα) εκφράζει τη θλίψη της για το γεγονός πως η ιστορία επαναλαμβάνεται… «Αιώνια Ηλέκτρα». Πόσο μάταιος είναι ο κύκλος της βίας;
Η βία, ανέκαθεν, το μόνο που μπορεί να γεννήσει είναι πόνος, σε όλες του τις εκφράσεις και τις διαστάσεις. Η ηρωίδα μας βλέπει πως, παρά τις ελπίδες που ίσως είχε, δεν μπόρεσε να δώσει τέλος στον κύκλο της βίας. Πιστεύει πως κατά κάποιον τρόπο υπήρξε η αιτία όχι μόνο για μια βίαιη πράξη, αλλά και για ένα νέο τραύμα στον ψυχισμό του αδερφού της Ορέστη, θεωρώντας πως η ίδια τον οδήγησε σε αυτήν την πράξη.
Ο κύκλος της βίας είναι ανώφελος επειδή είναι ακριβώς αυτό, ένας κύκλος. Η οργή, απ’ όπου και αν έχει ξεκινήσει, εξωτερικεύεται και δεν δίνει ένα τέλος στα αρνητικά συναισθήματα. Μόνο μια προσωρινή παύση.