Ευδαίμων Χαρά

Καλωσόρισες στο Influence, Αντωνία! Πώς γεννήθηκε η ιδέα των «Φλούδων Ερπίδων» και ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από το όνομα του συγκροτήματος;

Καλησπέρα, καλώς σας βρήκα! Κατά αρχάς, είναι μεγάλη μου χαρά που έχω την ευκαιρία να μοιραστώ δυο πράγματα για αυτό το project και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Οι Φλούδες Ερπίδες είναι ένα σχήμα που φτιάξαμε με τον δάσκαλό μου, Γρηγόρη Ντάνη και κατόπιν καλέσαμε και τους υπόλοιπους μουσικούς που το συντέλεσαν στην πορεία. Το όνομα προέκυψε σε ένα πολύ χαλαρό brain storming που κάναμε στο σαλόνι του Γρηγόρη, μετά από πρόβα και το κλίμα χαρακτηρίζονταν, όπως πάντα, από πολύ χιούμορ.  Ο προφανής αναγραμματισμός του «λ» και του «ρ» στη γνωστή φράση, φάνηκε στην αρχή πολύ αστείος αλλά στην πορεία κατάλαβα πως συμβόλιζε κάποια βαθύτερα νοήματα για μένα, που με επηρέασαν τελικά και στον σχεδιασμό του logo μας και εξωφύλλου του πρώτου μας album.

Στην ουσία μιλάμε για μια χιουμοριστική προσέγγιση απέναντι στην απελευθέρωση από την ελπίδα που είναι και μια θεματική που περιγράφει ο Alber Camus στο δοκίμιό του «Ο μύθος του Σίσυφου».  Άλλοι προσεγγίζουν το θέμα μιλώντας για την «διαταραχή της ελπίδας». Είναι με λίγα λόγια, ο αγώνας για μια ζωή που δεν θα είσαι έρμαιο της ελπίδας, που δεν θα χρειάζεται να περιμένεις/ελπίζεις για κάτι να συμβεί ή να αλλάξει, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορείς να το ξέρεις ή δεν μπορείς να το ελέγξεις. Παλεύοντας λοιπόν κι εγώ με τους φιλοσοφικούς μου δαίμονες (και όχι μόνο προφανώς), προσέγγισα με χιούμορ τον αγώνα αυτό, βάζοντας τον αναγραμματισμό, γιατί στην τελική δεν χρειάζεται να τα παίρνουμε όλα και τόσο στα σοβαρά… ακόμα κι αν είναι.

Καθώς σε «ανακάλυπτα», μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι, ανάμεσα στις πολλές σπουδές σου, ξεχωρίζει και ο τίτλος «Η θεραπευτική χρήση της μουσικής στην απεξάρτηση». Μίλησέ μας γι’ αυτήν τη σημαντική πτυχή της πορείας σου.

Η χρήση της τέχνης και ιδιαίτερα της μουσικής στην απεξάρτηση, ήταν ένας σημαντικός, ίσως και ο κυριότερος, λόγος που αποφάσισα να σπουδάσω εργοθεραπεία. Πέραν, φυσικά, από την τότε καθοδήγηση της οικογένειάς μου προς την επιλογή μιας σχολής διαφορετικής από τη μουσική, βρήκα σε αυτό το πλάνο μια διαφυγή. Θέλοντας λοιπόν να το δω πώς λειτουργεί και στην πράξη, ξεκίνησα τον εθελοντισμό στις ομάδες μουσικής του πολιτιστικού στεκιού του ΚΕΘΕΑ Διάβαση. Συμμετείχα σε αυτές για πέντε χρόνια ως μέλος, και για μια χρονιά ανέλαβα να εμψυχώσω και την ομάδα μουσικής εφήβων στο ΚΕΘΕΑ Πλεύση που αποσκοπούσε στην πρόληψη.

Έζησα σε αυτά τα πέντε χρόνια πολύ έντονες στιγμές, γεμάτες τόσο χαρά, όσο και απογοήτευση και στεναχώρια. Είναι η φύση του χώρου που δεν σου αφήνει περιθώριο να νομίζεις πως ζεις κάτι που δεν περιγράφει επαρκώς την πραγματικότητα, τη ζωή. Έμαθα πολλά και έκανα φίλους που πάντα θα έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι πλέον σαν διαλεχτά μου αδέρφια και κάθε φορά που τους βλέπω, όσος καιρός και να έχει περάσει, είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Η συμμετοχή μου στο ΚΕΘΕΑ μαζί με κάποιες ακόμα μετεκπαιδεύσεις  που έκανα πάνω στη θεραπευτική χρήση της μουσικής στην απεξάρτηση, με σμίλευσαν σαν άνθρωπο, μουσικό και θεραπεύτρια.

Είσαι γνωστή τόσο ως καθηγήτρια φωνητικής όσο και ως εργοθεραπεύτρια. Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς έναν τόσο απαιτητικό καθημερινό ρυθμό και, ταυτόχρονα, να αφιερώνεις ενέργεια και χρόνο στη δημιουργία μουσικής;

Η ποικιλία στα αντικείμενα και περιβάλλοντα εργασίας μου μπορώ να πω πως ήταν ένα από τα όνειρα που έκανα πραγματικότητα. Δεν μου άρεσε ποτέ όταν είχα σταθερή δουλειά με σταθερό καθημερινό ωράριο. Μπορεί βέβαια τώρα να καταλήγω να δουλεύω περισσότερο καμιά φορά αλλά μου ταιριάζει και περισσότερο γιατί έτσι έχω την ευκαιρία να παίρνω μια ανάσα απ’ το ένα πηγαίνοντας στο άλλο, να αφήνω λίγο τα πράγματα να κάτσουν (ειδικά στη σύνθεση και στιχουργική). Συν της άλλης, πλέον την εργοθεραπεία την ασκώ αμιγώς στα πλαίσια μιας μορφής μουσικοθεραπείας. Έχω αναπτύξει το MUSIC O.T. που είναι ένα πρόγραμμα που εφαρμόζω σε παιδιά και ενήλικες με διάφορες δυσκολίες όπου εκεί εστιάζουμε στην εργοθεραπεία και τη μουσική τους εκπαίδευση, σε μια ισορροπία που ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Έχω ανάγκη συνεχώς να εξελίσσομαι σε όποιον τομέα καταπιάνομαι αλλά να δοκιμάζω και καινούριους για να μου δίνουν χώρο να αποφορτιστώ από την έντονη ενασχόλησή μου με τους προηγούμενους. Στη βεντάλια μου δεν έχει πολλά χρόνια που έχει προστεθεί και το canyoning,  που ικανοποίησε την ανάγκη μου για συχνή επαφή με τη φύση. Και ποιος ξέρει τι μέλλει γενέσθαι. Ειδικά όμως σε ό,τι αφορά τη σύνθεση και στιχουργική υπάρχουν φάσεις που θα χάσω τον ύπνο μου μέχρι να βγει ένα κομμάτι και υπάρχουν άλλες περίοδοι που θα κάνω να το πιάσω καιρό. Κάπως έτσι ρέει για μένα.

Στο μουσικό σου ταξίδι, έχεις συνοδοιπόρους τον Γρηγόρη Ντάνη (κιθάρα), τον Μηνά Λιάκο (κιθάρα), τον Χρήστο Κεχρή (μπάσο) και τον Demian Gomez (τύμπανα). Πώς προέκυψε η συνεργασία σας και τι θεωρείς ότι προσθέτει ο καθένας τους στον ήχο της μπάντας;

Όπως είπα και πριν, η μπάντα ξεκίνησε με εμένα και τον Γρηγόρη ο οποίος ήταν τότε δάσκαλός μου στην σχολή. Αρχικά, παίζαμε μαζί σε μαγαζιά, διασκευές σε jazz και blues κυρίως υλικό. Στη συνέχεια, μοιράστηκα μαζί του τις συνθέσεις μου, του άρεσαν και καλέσαμε και τους υπόλοιπους για να φτιάξουμε ένα συγκρότημα. Ο Γρηγόρης σε όποιο σχήμα και να παίζει κλέβει την παράσταση. Τον ακούς και ξέρεις ότι ακούς το δικό του παίξιμο. Η απίστευτη σχέση του με το ρυθμό, η τεχνική του και η μελωδικότητά του είναι στοιχεία αναγνωρίσιμα και στο δικό μας υλικό. Συν της άλλης, ως ο πιο έμπειρος έχει συνήθως σημαντικό ρόλο στις ενορχηστρώσεις. Σε γενικές γραμμές όμως, είναι ένα από τα θεμέλια στοιχεία της μπάντας και της παρέας μας. Ο Μηνάς Λιάκος είναι το genius που μας απογειώνει και ταυτόχρονα με ένα μαγικό τρόπο μας γειώνει κιόλας, κρατώντας τη βάση και τα όρια μέσα στα οποία μπορούμε οι υπόλοιποι να ελιχθούμε. Το πόσο ταιριάζουν όταν παίζουν μαζί με τον Γρηγόρη είναι τρομερό. Η αλληλεπίδραση στον ήχο και τον αυτοσχεδιασμό τους θα έλεγα πως είναι δομικό στοιχείο της μουσικής ταυτότητας της μπάντας. Ο Χρήστος Κεχρής είναι αρκετά νέος στο group και την ερχόμενη Κυριακή  θα είναι το πρώτο μας live μαζί του. Φυσικά, αυτό ισχύει στα πλαίσια αυτού του συγκροτήματος, καθώς παίζουμε χρόνια μαζί σε διαφορετικά σχήματα άλλα είδη μουσικής. Μιλάμε για έναν εξαιρετικό μουσικό που έρχεται να προσφέρει πολλά σε αυτή την ποικιλομορφία των επιρροών μας. Διαδέχεται βέβαια τον εξαιρετικό Μάνο Αναγνωστόπουλο, που ήταν στην μπάντα σχεδόν από την πολλή αρχή της, του οποίου τις μπασογραμμές θα ακούσετε στο album μας. Ο αγαπημένος Demian Gomez είναι από τους drummer που υπηρετούν το τραγούδι δίνοντας έμφαση και στηρίζοντας τη ρυθμική και μελωδική εξέλιξη των φωνητικών γραμμών. Ο τρόπος που ελίσσεται μέσα στα πολυρυθμικά μοτίβα και η αστείρευτή του ενέργεια, δίνει μια πνοή που κάθε φορά μας αναζωογονεί και μας ξεσηκώνει.

Ποιος είναι ο βασικός συνθέτης στις Φλούδες Ερπίδες; Υπάρχει μια συγκεκριμένη “συνταγή” που ακολουθείτε στη διαδικασία της σύνθεσης ή πρόκειται για μια πιο αυθόρμητη διαδικασία;

Η αφορμή δημιουργίας της μπάντας ήταν όπως είπα και πριν, οι δικές μου συνθέσεις. Το σχήμα αυτό είναι στην πραγματικότητα η πρώτη μου κίνηση να μοιραστώ το υλικό μου, το οποίο βρέθηκε στα χέρια αυτών των εξαιρετικών μουσικών και φίλων και πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. Μέσα από το παίξιμο όμως καταλάβαμε πως μπορούσαμε να γράψουμε και μαζί και έτσι σιγά σιγά μπήκαν και οι υπόλοιποι στη διαδικασία να μοιραστούν το υλικό τους. Μέχρι στιγμής έχουμε κυκλοφορήσει στο youtube τραγούδια σε σύνθεση του Γρηγόρη και του Μηνά, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα συμπεριληφθούν στην επίσημη κυκλοφορία του επόμενου δίσκου. Συνταγή σίγουρα δεν έχουμε. Αυτό που μέχρι στιγμής λειτουργεί είναι να μοιράζεται κανείς τις ιδέες του στις πρόβες και από κει να το προχωράμε μαζί. Στίχους προς το παρόν γράφω εγώ αφού κάπως σταθεροποιηθούν οι φωνητικές μελωδίες, μέχρι τουλάχιστον να υποκύψει στις επίμονες πιέσεις μου ο Μηνάς, ο οποίος έχει εξαιρετικό λόγο και μυαλό και είναι κρίμα που δεν γράφει ήδη εδώ και χρόνια.

Είστε μια ομάδα μουσικών με πολλές και διαφορετικές επιρροές. Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη δύναμη, αλλά και η μεγαλύτερη πρόκληση ή αδυναμία των Φλούδων Ερπίδων;

Νομίζω πως δύναμη και ταυτόχρονα πρόκληση για μας είναι ακριβώς αυτή η ποικιλομορφία στις επιρροές και τα γούστα. Η προσπάθεια να καταφέρουμε να συμπεριλάβουμε τις γνώμες όλων στις ενορχηστρώσεις είναι μια δυναμική διαδικασία, αν και συνήθως τον τελευταίο λόγο θα έχει  όποιος έχει γράψει το κομμάτι. Έχει τύχει βέβαια και να διαφωνούμε για καιρό σε σχέση με κάτι στην ενορχήστρωση ή τη δομή ενός κομματιού και μετά από κάποια παιξίματα να το αλλάζουμε γιατί τότε καταλάβαμε τι θέλουμε να ακούσουμε από το κομμάτι. Νομίζω αυτή η περιπλάνηση είναι κοινή για όλες τις μπάντες ειδικά κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων που παίζουν και συνθέτουν μαζί. Το ξέραμε και γι’ αυτό θέλαμε να έχουμε κάποια παιξίματα στην πλάτη μας πριν μπούμε να γράψουμε.

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα, για μια νέα μπάντα, η πορεία προς την αναγνώριση είναι συχνά δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε ως συγκρότημα; Ποια είναι η άποψή σας για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι δισκογραφικές εταιρείες στην ανάπτυξη νέων καλλιτεχνών;

Για αυτό το θέμα μπορούμε να κάτσουμε να μιλάμε για πολλές ώρες. Τσούζει πολύ και δε νομίζω πως το πρόβλημα περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα. Πλέον παντού για να κοινοποιήσει ένας μουσικός τη μουσική του και να την επικοινωνήσει σωστά μέχρι να φτάσει σε όσα αυτιά είναι εκεί για να ακούσουν, χρειάζεται αρχικά να αναλάβει ένα σορό ειδικότητες. Γραφίστας, διαφημιστής ειδικός για τα social και όλα τα υπόλοιπα μάλλον ξεχωριστά, manager του εαυτού του για να μπορεί να κάνει τη σωστή λήψη αποφάσεων για τα «επόμενα βήματα» αλλά και να αποκτήσει τη γνώση του χώρου και των κατάλληλων ανθρώπων που θα τον πάνε ένα βήμα παρακάτω και ένα σορό άλλα. Αν δεν μπορεί να αναλάβει όλους αυτούς τους ρόλους, θα πρέπει φυσικά να πληρώσει για όλα αυτά απ’ την τσέπη του, έξτρα από τα έξοδα που έχει έτσι κι αλλιώς να διαχειριστεί για τους συναυλιακούς χώρους, το merch, τα στούντιο, βίντεο κ.ο.κ. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια, θα ήταν μάλλον προτιμότερο να έκανε ό,τι μπορούσε μόνος του. Ο ρόλος των δισκογραφικών εταιρειών πλέον έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Δεν τους αφορούν στην πραγματικότητα νέες μπάντες, νέοι καλλιτέχνες. Για να σε αναλάβει μια δισκογραφική θα πρέπει είτε να έχεις ήδη χτίσει ένα μεγάλο κοινό, είτε να γράφεις 100% mainstream υλικό που ξέρουν ότι θα πουλήσει απευθείας, είτε να έχεις κάποια διασύνδεση εντός ή  κάποιος συνδυασμός τους. Το ένα όμως τροφοδοτεί το άλλο και καταλήγει να μοιάζει με το αίνιγμα με το αυγό και την κότα.

Εμάς, απ’ την άλλη, δεν μπορώ να πω πως θα μας ενδιέφερε μάλλον να μας αναλάμβανε μια τέτοια δισκογραφική. Δεν θα εκτιμούσαμε ιδιαίτερα αν π.χ. επενέβαινε κανείς στο υλικό μας με τρόπο που θα το αλλοίωνε για να πουλήσει. Έτσι κι αλλιώς γνωρίζουμε πως η μουσική μας, αφορά αρχικά εμάς και τον τρόπο που θέλαμε να εκφραστούμε. Εγώ προσωπικά δεν γράφω έχοντας στο πίσω ή και πιο μπροστά μέρος του μυαλού μου, σε πόσους ή σε ποιους θα αρέσει. Αν το κάνω κάποια στιγμή αυτό, θα είναι για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Αυτό εδώ το συγκρότημα δεν φτιάχτηκε με τέτοιες βλέψεις. Αν αγγίξει ή ψυχαγωγήσει κάποιον ό,τι γράφουμε και παίζουμε, θα το καλοδεχτούμε και θα μας κάνει χαρούμενους. Είμαστε εδώ για να εκφραζόμαστε και να μοιραζόμαστε.

Το μόνο που μπορώ να πω πως με έχει δυσκολέψει αρκετά μέχρι στιγμής σε σχέση με ό,τι συζητάμε, είναι τα bookings με τα διάφορα venues και φεστιβάλ. Για να εκφραζόμαστε και να μοιραζόμαστε θα πρέπει να βρίσκουμε χώρους να παίζουμε. Δεδομένου ότι είμαστε νέο σχήμα με υλικό που αντλεί από αρκετά genres και κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να απευθυνθεί σε πολλών ειδών μουσικής ακροατές για να βρει τους δικούς του, χρειάζεται να γίνει λίγο πιο εύκολο το να ανοίξουν κάποιες πόρτες. Όπως και να ‘χει το κυνηγάμε και όπου μας πάει.

Υποθέτω ότι η κυκλοφορία του πρώτου σας άλμπουμ «Φλούδες Ερπίδες» είναι για εσάς μια στιγμή μεγάλης χαράς και ικανοποίησης. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για τη σύνθεση και την ηχογράφησή του; Υπήρξαν άλλοι συντελεστές που συνέβαλαν καθοριστικά στο τελικό αποτέλεσμα;

Τα κομμάτια που βάλαμε σε αυτό τον δίσκο είναι, πλην της διασκευής, συνθέσεις δικές μου που είχα γράψει στο παρελθόν αλλά και νέα τραγούδια που φτιάχτηκαν τον καιρό που παίζαμε με τα παιδιά. Για πολλά από αυτά υπήρχαν κατευθυντήριες ενορχηστρωτικές ιδέες, γράμμες, riffs κ.λπ, οπότε μας πήρε περίπου ένα χρόνο για να τα μεταφράσουμε όλα αυτά στην αισθητική της μπάντας. Ταυτόχρονα, δουλεύαμε και πάνω σε άλλα κομμάτια από τα οποία θα γίνει και μια επιλογή για τον επόμενο δίσκο.

Άλλος ένας χρόνος μετά αφιερώθηκε στην ηχογράφηση και παραγωγή του album. Εδώ δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον υπερταλαντούχο ηχολήπτη μας Κώστα Τσιώλη που από τη στιγμή που τα έπιασε στα χέρια του, τα κομμάτια μας έγιναν αυτό που έπρεπε να γίνουν. Στη φάση της μίξης και παραγωγής υπήρξε ξανά και μια ας πούμε συνθετική φάση, όπου ενορχηστρώσαμε περαιτέρω με δεύτερα φωνητικά, προσθέσαμε και ένα μέρος στη «Σκιά» που δεν υπήρχε πριν και έβαλε και το χέρι του ο Κώστας χρησιμοποιώντας synthesizers και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

 Στο άλμπουμ σας περιλαμβάνεται και μια διασκευή του τραγουδιού «Μια φορά θυμάμαι» της Αρλέτας, σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου. Τι σας ώθησε να επιλέξετε αυτό το εμβληματικό κομμάτι ως μέρος της συλλογής σας;

Νομίζω το συγκεκριμένο είναι αγαπημένο κομμάτι όλων μας. Αφιερώσαμε κάποιο χρόνο στην αναζήτηση τραγουδιών που θα μας ενέπνεαν να τα διασκευάσουμε και το συγκεκριμένο ήταν στις πρώτες μας επιλογές. Σε αυτό συνέβαλαν ξεχωριστά όλοι οι συντελεστές του τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε τόση επιτυχία και έγινε τόσο γνωστό. Είναι μια υπέροχη σύνθεση.

Αφότου ξεκινήσαμε να το διασκευάζουμε μας βγήκε πραγματικά πολύ πηγαία. Ο Γρηγόρης έβαλε τα μαγικά του groupings και ακόρντα μαζί με τον Μηνά, ο Μάνος με τον Demian υλοποίησαν κάπως αβίαστα την ιδέα του Γρηγόρη όσο αφορά στην αλλαγή σε μόνο μέτρο, καταλήγοντας σε αυτό το υπέροχο beat και μπασογραμμή που ακούτε στο κομμάτι και εγώ προσάρμοσα τη φωνητική μελωδία στο νέο μέτρο, δίνοντάς της ταυτόχρονα και μια δική μου αισθητική. Όλοι κάπως έβαλαν το χεράκι τους και καταλήξαμε σε ένα αποτέλεσμα που κάπως μας κάνει να νιώθουμε λες και το κομμάτι ήταν γραμμένο σε 5/8 εξαρχής.

 Στις 15 Δεκεμβρίου θα παρουσιάσετε ζωντανά το άλμπουμ σας «Φλούδες Ερπίδες» στη σκηνή του ΙΛΙΟΝ plus. Τι μπορούν να περιμένουν οι ακροατές και οι θεατές από αυτή τη βραδιά; Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που ετοιμάζετε για την περίσταση;

Αυτό το σχήμα βγάζει την πραγματική του δυναμική και ταυτότητα όταν παίζει live. Δεν έχουμε λοιπόν να υποσχεθούμε κάτι το ιδιαίτερο. Θα είμαστε εκεί για να παίξουμε τα τραγούδια μας, να αυτοσχεδιάσουμε και να αλληλεπιδράσουμε μουσικά με τους θεατές και ακροατές μας. Εγώ προσωπικά ως τραγουδίστρια, πριν ανέβω στη σκηνή θα σκέφτομαι

«Μακάρι να το νιώσω όσο πιο δυνατά μπορώ και μακάρι να περάσει αυτό το συναίσθημα, σε όποιο βαθμό, σε όσους είναι από κάτω».

Σε ευχαριστούμε θερμά, Αντωνία, για την όμορφη συζήτηση. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο νέο σας εγχείρημα! Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσένα.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτήν εδώ την ευκαιρία και για τις όμορφες ευχές.

Να δημιουργούμε και να αισθανόμαστε με ειλικρίνεια και θάρρος.

Αυτή είναι η δική μου ευχή.

 

• Click one photo to open Gallery