Ευδαίμων Χαρά

Καλώς ήρθες στο Influence DRUGITIZ! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Πώς ξεκίνησες να δημιουργείς beats και να αναπτύσσεις το δικό σου ήχο; Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις το hip hop ως κύριο μέσο έκφρασης και όχι κάποιο άλλο μουσικό είδος;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται σε δύο δίσκους. Ο δίσκος που με έκανε χιπχοπά ήταν το “Η Πόλις Εάλω” των Terror X Crew, που έπεσε στα χέρια μου στην πρώτη γυμνασίου και μου άλλαξε τη ζωή όσο κανένας άλλος. Η ενασχόλησή μου με την μουσική παραγωγή ήρθε όταν είδα μια φωτογραφία του Dr. Dre στο δίσκο του “2001”, στην οποία βρίσκεται με τον συμπαραγωγό του σε ένα δωμάτιο γεμάτο βινύλια και samplers, και μου φάνηκε το πιο cool πράγμα που έχω δει στη ζωή μου. Ήταν σαν ο τύπος να ήξερε κάτι που οι άλλοι δεν ήξεραν. Όταν το είδα, είπα πως εγώ θέλω να γίνω “αυτό”, ό,τι και αν “αυτό” ήταν.

Πώς διαμορφώνεται η σχέση σου με τα κινηματογραφικά δείγματα που χρησιμοποιείς στο beat tape “Diamat”; Πόσο σημαντική είναι η σύνδεση της μουσικής με την εικόνα;

Τα beat tapes μου είναι instrumental δίσκοι, αλλά επειδή είμαι άνθρωπος που μιλάει πολύ και πάντα θέλει να πει κάτι, τα ντύνω με αποσπάσματα από ταινίες/σειρές κτλ για να πω αυτά που θέλω να πω. Η κινηματογραφική ματιά είναι κάτι που γενικά χαρακτηρίζει τη μουσική μου αντίληψη σε ό,τι κάνω.

Πώς επιλέγεις τις ταινίες ή τα κινηματογραφικά δείγματα που χρησιμοποιείς; Έχεις κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο ή ακολουθείς το ένστικτό σου;

Δεν έχω κάποιο κριτήριο πέραν του χρηστικού. Οτιδήποτε εκφράζει αυτό που θέλω να πω, το δανείζομαι. Ίσως ο μόνος άξονας είναι πως χρησιμοποιώ δείγματα μόνο στην αγγλική γλώσσα, γιατί τα tapes αυτά παίζουν πρωτίστως στο εξωτερικό και η ελληνική θα ήταν εμπόδιο. Αν σκεφτεί κάποιος ότι μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν παίξει σε ραδιοφωνικούς σταθμούς από τις ΗΠΑ και την Ιταλία μέχρι τη Γεωργία, ενώ σε ελληνικά ραδιόφωνα δεν υπάρχει περίπτωση να παίξουν ποτέ, νομίζω γίνεται κατανοητή η λογική.

Το νέο σου LP «Μια συνεχής καταστροφή» κυκλοφορεί ήδη εκεί έξω! Είμαι σίγουρη ότι αισθάνεσαι ενθουσιασμένος! Μίλησε μας για αυτό.

Η “Καταστροφή” είναι το πρώτο μου LP σαν rapper. Όταν έχεις αποφασίσει να εκτεθείς βγάζοντας προς τα έξω τις πιο ενδόμυχες σκέψεις και συναισθήματά σου, είναι ένα στοίχημα που, όταν σου “βγαίνει”, σε πληρώνει και με το παραπάνω. Ο κόσμος έχει αγαπήσει το δίσκο και νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό. Μάλιστα, πριν λίγο, είχα ένα μήνυμα με ευχές για το νέο έτος από έναν φαντάρο, που μου είπε πως τον συνοδεύει στη θητεία του. Όταν γίνονται τέτοια πράγματα, πώς μπορείς να μην νιώθεις ευγνωμοσύνη;

Πιστεύεις ότι το άλμπουμ «Μια συνεχής καταστροφή» μπορεί να αγγίξει ένα ευρύ κοινό ή απευθύνεται σε πιο εξειδικευμένο ακροατήριο;

Κοίταξε, ξέρω ότι δεν κάνω την πιο εύπεπτη μουσική. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο single, (Μια Ανάσα Ακόμα), μπήκε στα charts του Spotify δίπλα σε λαϊκά και trap κομμάτια. Ήξερα από την αρχή πως όλο αυτό δεν έχει να μου δώσει κάτι, γιατί οι λίστες αυτές μαζεύουν ανθρώπους που μπαίνουν να ακούσουν φτηνά κομμάτια για κοκαΐνη και πλουτισμό και όντως κάπως έτσι έγινε. Τον καιρό που η αποβλάκωση έχει γίνει κυρίαρχος κανόνας, το να εμβαθύνεις σε σκέψεις, συναισθήματα, μουσικές φόρμες κτλ σίγουρα σου κοστίζει σε απήχηση. Ωστόσο, θέλω να ελπίζω πως όποιος κάνει την επιλογή να ακούσει το δίσκο μου, θα ανταμοιφθεί με αυτό που θα βρει. Αν γίνει αυτό, είμαι ΟΚ με το έργο μου.

Υπάρχει ένα concept που τρέχει στο δίσκο σου, αυτό του Angelus Novus με την γνωστή tattoo artist Ether να παίζει αυτό το ρόλο. Θες να μας πεις για αυτό;

Πριν από μερικά χρόνια διάβασα τη μπροσούρα του Γερμανού μαρξιστή Walter Benjamin “Θέσεις Για Τη Φιλοσοφία Της Ιστορίας”. Εκεί υπάρχει μια θέση για τον Angelus Novus, την οποία όταν διάβασα, μου άλλαξε τον τρόπο που βιώνω τον χρόνο και άρχισα να τον βλέπω σαν “ένα σωρό από ερείπια” ή αλλιώς σαν συσωρευμένες αναμνήσεις. Ότιδήποτε κάνουμε γίνεται ανάμνηση και κάποια στιγμή ο χρόνος μας θα τελειώσει. Οπότε αυτό έδωσε τη βάση πάνω στην οποία κινήθηκε ο δίσκος. Ωστόσο, θεωρώ ότι ο Benjamin κάνει λάθος όταν βλέπει τα γεγονότα σαν ερείπια, καθώς έτσι χάνει το πώς τα πάντα αφήνουν τη σπορά τους στον κόσμο, ακόμα και με τρόπους που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Όσον αφορά την Ether, είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος γεμάτος ταλέντα και είμαι πολύ τυχερός που συμμετείχε στο δίσκο και άφησε το αποτύπωμά της σε ήχο και εικόνα, κάνοντάς τον καλύτερο.

Στο κόμμάτι “Αγριολούλουδο” μιλάς σε κάποιον και του λες κάποια πράγματα που δεν θυμίζουν το hip hop που ξέρουμε. Θες να μας πεις για αυτό;

Το “Αγριολούλουδο” ήταν η ιδέα μου να γράψω ένα τραγούδι που θα στέκεται ενάντια στο λούμπεν τρόπο ζωής. Δυστυχώς, για διάφορους λόγους, το hip hop έχει ταυτιστεί με την εξύμνηση αυτής της κατάστασης, την οποία εγώ θεωρώ εχθρική απέναντι σε ό,τι πιστεύω και εκπροσωπώ σαν άνθρωπος. Οι γκάνγκστερς δεν είναι κάτι το cool, είναι καπιταλιστές και μάλιστα οι χειρότεροι καπιταλιστές, αυτοί που θα σε σκοτώσουν χωρίς δεύτερη σκέψη για τα κέρδη τους και πιστεύω πως σε ένα καλύτερο κόσμο η θέση τους θα ήταν να σπάνε πέτρες στα γκούλαγκ.

Όσον αφορά το τραγούδι καθ’ αυτό, στην πραγματικότητα έφτιαξα ένα αμάγαλμα από τρεις διαφορετικούς ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου, ο ένας μάλιστα είναι νεκρός, πληρώνοντας το τίμημα αυτής της ζωής, και έγραψα ένα “γράμμα” προς αυτόν, λέγοντας του πως η ζωή είναι πολύ καλύτερη αν τα ρίσκα που παίρνεις ενάντια στον νόμο, είναι για να φτιάξεις μια καλύτερη κοινωνία και όχι για να γεμίσεις τη τσέπη σου. Προφανώς η φωνή μου δεν θα φτάσει εκεί που φτάνουν οι φωνές των άλλων και δεν θα αλλάξει πολλά, αλλά έστω για τη τιμή των όπλων κάποιος έπρεπε να το πει όλο αυτό.

Έχεις δηλώσει ότι αυτό το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Τάσου “Byrock” Μπαϊράκ. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας περισσότερα;

Ο Τάσος είναι ίσως ο καλύτερος φίλος που είχα ποτέ. Ένας άνθρωπος ταλαντούχος, ευγενικός, με τεράστιο βάθος ψυχής και νοητικής ικανότητας. Είχαμε ένα σύμπαν δικό μας, μπορούσαμε να μιλήσουμε με τα μάτια και έτσι να πούμε ό,τι έπρεπε να ειπωθεί. Μεταξύ άλλων, με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα στη μουσική, στην οποία ο ίδιος ήταν αδιανόητα ταλαντούχος. Μέσω αυτού, γνώρισα και τον Γιάννη Μπιλίρη των Μεθυσμένων Ξωτικών και αυτό οδήγησε στην πορεία που είχα μαζί τους, όπου μεταξύ άλλων γράψαμε για τον Τάσο και το τραγούδι “Είναι Όλα Μουσική”. Το σύμπαν μας ξηγήθηκε άσχημα τον Ιούλιο του 2004, αλλά θα έχω για πάντα το σημάδι του μέσα μου.

Η συμμετοχή σου στη Λίγκα και την Black Stars Records είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα σου. Πώς σε έχει επηρεάσει αυτή η συνεργασία και πώς συμβάλλει στην εξέλιξη του ήχου σου;

Οτιδήποτε έχει κάποια αξία στη ζωή είναι πράγματα που μοιράζεσαι με τους άλλους και αυτοί οι τύποι που βλέπεις εκεί είναι οι άνθρωποί μου εδώ και χρόνια. Στα καλά και στα δύσκολα, στη συμφωνία και στον τσακωμό, νιώθω πολύ τυχερός που αποτελώ μέρος αυτού του “οικοσυστήματος”. Χωρίς αυτούς, πολλά θα ήταν διαφορετικά και κατά πάσα περίπτωση χειρότερα, για αυτό και εκπροσωπώ με κάθε ευκαιρία.

Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σου, μουσικές ή άλλες, που ενσωματώνεις στο έργο σου; Πώς σου αρέσει να καινοτομείς στον κόσμο του hip hop;

Στη πλειοψηφία, η μουσική που ακούω πλέον δεν είναι hip hop, αλλά μουσικοί που έχουν μια αφήγηση και αισθητική που με ενδιαφέρει. Από τους Godspeed You! Black Emperor στους Portishead, από τους Amenra στους Slipknot, από τον Miles Davis στον Kendrick Lamar. Και επειδή είμαι και από το Λαύριο, από τον Μπιθικώτση στον Πασχάλη Τερζή. Όλο αυτό αποτυπώνεται στη μουσική μου και αυτό νομίζω ότι της δίνει και την αξία της, το γεγονός δηλαδή ότι υπάρχει μια αντίληψη που έχει γεννηθεί από όλο αυτό το παίδεμα.

Στη μουσική σου, η τέχνη συχνά παίρνει θέση μάχης απέναντι σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Πιστεύεις ότι η μουσική πρέπει να έχει κοινωνικό ή πολιτικό ρόλο στις μέρες μας;

Ζούμε σε εποχή που όλα καταρρέουν και η μόνη ελπίδα που έχουμε για να τη βγάλουμε καθαρή είναι να οργανώσουμε συλλογικά τα θέλω και τις αρνήσεις μας. Αν λοιπόν είσαι από αυτούς που ζούνε στο μεροκάματο, έχεις κάθε λόγο να θες να φτιάξεις έναν κόσμο που να δουλεύει για σένα κι όχι για εκείνους που πλουτίζουν από τη δουλειά σου. Εγώ για αυτούς τραγουδάω, αυτό είναι το στρατόπεδό μου και αυτό θέλω να μεγαλώνω με τη δουλειά μου. Αν το κάνω καλά, ίσως είναι προς συζήτηση, αλλά πάνω σε αυτό θα κριθώ.

Στο δίσκο αναφέρεις δύο φορές το Δεκέμβρη του 2008. Ήταν τόσο σημαντική διαδικασία για σένα;

Η δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν για μένα διπλό ταμπλό, καθώς ήταν πρώτα προσωπικό ζήτημα και μετά πολιτική διαδικασία. Ο στίχος είναι “παραμένω φουρνιά του Δεκέμβρη” γιατί μέσα από αυτόν τον χώρο διαμορφώθηκαν πολλά πράγματα στην προσωπικότητά μου. Ανήκω στη φουρνιά που ζούσε με την συχνή πιθανότητα να έρθει σε σύγκρουση με την αστυνομία ή φασίστες και ήταν έτοιμη να πληρώσει αυτές τις επιλογές με κάθε κόστος. Και με την ίδια ευκολία, γινόμασταν nerds πάνω από ένα βιβλίο ή σε μια συζήτηση χωρίς να κουβαλάμε το ύφος του ζόρικου.

Όσον αφορά το καθαρά πολιτικό του πράγματος, έχω χωρίσει τους δρόμους οριστικά με τον χώρο αυτόν εδώ και πολλά χρόνια. Εντελώς τυχαία, κάποια κομμάτια που κόπηκαν από το δίσκο για λόγους ποιότητας, δίναν το πολιτικό μου στίγμα πολύ πιο ξεκάθαρα, αλλά νομίζω ότι το που ανήκω και τι πιστεύω είναι γνωστό.

Που μπορούν οι ακροατές να ακούσουν το νέο σου έργο; Φαντάζομαι θα ακολουθήσουν και κάποιες συναυλίες στα προσεχώς.

Δυστυχώς ζούμε στους καιρούς της μουσικής δικτατορίας των μεγάλων εταιριών τεχνολογίας, οπότε τη μουσική μου θα τη βρείτε στα streaming platforms και εμένα στην απάνθρωπη κόλαση των social media. Συναυλίες θα υπάρξουν πολλές, για αρχή ετοιμάζουμε κοινή παρουσίαση δίσκου με τον Dason, την Παρασκευή 15 Μάϊου, στη σκηνή του Nomads. Περισσότερες πληροφορίες, όταν τις έχουμε, στην κόλαση!

Ευχαριστούμε για την μοιρασιά! Ευχόμαστε κάθε επιτυχία και η εσωτερική σου έκφραση να βρίσκει πάντα το δρόμο της.

Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία και να συνεχίσετε την καλή δουλειά που κάνετε, γιατί ειδικά στον καιρό μας χρειάζεται να προάγεται η Τέχνη με αντίληψη.

 Click one Photo, open Gallery