ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΡΑΣ
Share
Ο τίτλος του δίσκου θα είναι «Τα υλικά της χαράς».
Η εμφάνιση του Γιώργου Καρρά και της μπάντας του στη σκηνή του #SKG LIVE! Music Fest, τη Τετάρτη 17 Απριλίου, στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ, σηματοδοτεί με τον καλύτερο τρόπο την παρουσία του στη μουσική, σε αυτήν που δεν έπαψε να υπηρετεί, ακόμα και όταν τα φώτα… ήταν σβηστά.
Με γνήσια ευγένεια και απλότητα εκ των έσω, δύναμη και ευαισθησία, δημιουργεί ξεχωριστές μουσικές με προσωπική πινελιά και επικοινωνεί με το σύγχρονο κοινό με τη σφραγίδα της ιστορικής του πορείας, υπενθυμίζοντας ότι η μουσική δίνει φτερά για να προχωράμε πάντα μπροστά. Σήμερα, μάς μιλάει για τον τελευταίο αλλά και τον ανέκδοτο δίσκο του, τα σχέδιά του, το καταφύγιό του και τον… Αντρέι Ταρκόφσκι.
INNER VIEW
Χρυσάνθη Μαστροκώστα
Τι αναμένουμε να ακούσουμε στο #SKG LIVE! Music Fest, στις 17 Απριλίου, στη Θεσσαλονίκη;
Με την μπάντα μου θα παίξουμε κάποια κομμάτια από τις «Ασκήσεις Απλότητας» και κάποια καινούρια τραγούδια από έναν δίσκο που ετοιμάζω, με μελοποιημένη ποίηση.
Πρόκειται για τον δίσκο σας με μελοποιημένη ποίηση του Ανέστη Ευαγγέλου; Μιλήστε μας γι’ αυτόν.
Τα τραγούδια αυτού του δίσκου άρχισαν να σχηματοποιούνται μέσα στην καραντίνα της πανδημίας. Τυχαία είχα διαβάσει ένα ποίημα του ποιητή και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Άρχισα να ψάχνω να διαβάσω κι άλλα ποιήματά του κι έτσι ανακάλυψα ότι υπήρχε μια έκδοση με όλα του τα ποιήματα. Πριν προλάβω να αγοράσω το βιβλίο ένας καλός φίλος, μου το έφερε δώρο κι έτσι άρχισα να κάνω τα ποιήματα που μου άρεσαν τραγούδια. Ο ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου ήταν της ίδιας γενιάς με τους Μανώλη Αναγνωστάκη, Ντίνο Χριστιανόπουλο και άλλους που γεννήθηκαν και έζησαν στην Θεσσαλονίκη. Στα ποιήματά του βρήκα την αμεσότητα και το απλό και μη επιτηδευμένο που είναι κάτι που ψάχνω στον ποιητικό λόγο και με κέρδισε η σεμνότητά του και η διάχυτη μελαγχολία. Μετά γνωρίζοντας την σύζυγό του την κυρία Ντίνα, έμαθα περισσότερα γι’ αυτόν και ότι δεν τον ενδιέφερε καθόλου η προβολή του και ίσως γι’ αυτό παρέμεινε αθέατος. Αυτά τα τραγούδια που έκανα με τα ποιήματά του έχουν ηχογραφηθεί και χρειάζεται ακόμα να γίνει η μίξη τους για να τελειώσει ο καινούριος μου δίσκος και να κυκλοφορήσει.
Ξέρουμε τι τίτλο θα έχει ο δίσκος;
Ναι, το ξέρουμε και είναι ο τίτλος ενός ποιήματος που έκανα τραγούδι και θα περιλαμβάνεται στον δίσκο. Ο τίτλος του δίσκου θα είναι «Τα υλικά της χαράς».
Ο τελευταίος σας δίσκος έχει τίτλο «Ασκήσεις Απλότητας». Τα πράγματα είναι απλά, κ. Καρρά; Τι είναι αυτό που χάθηκε στην πορεία των χρόνων και έγιναν όλα τόσο σύνθετα;
Όχι, δεν είναι απλά τα πράγματα, μάλλον το αντίθετο. Εμείς πρέπει να επιστρέψουμε στην απλότητα και έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μας πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ. Αυτά που χρειαζόμαστε πραγματικά για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι πολύ λίγα, αλλά μας έχουν κάνει σαν καταναλωτικές μηχανές και να νομίζουμε ότι αποκτώντας όσο πιο πολλά υλικά αγαθά θα είμαστε χαρούμενοι. Επειδή απομακρυνθήκαμε πολύ από τον πυρήνα της ύπαρξής μας και πήραμε λάθος δρόμο, ψάχνουμε να βρούμε την χαρά σε λάθος μέρη. Αυτό που χάθηκε σήμερα, είναι η ανθρωπιά, το νοιάξιμο για τους άλλους, το όνειρο κι ας είναι και για το ανέφικτο. Θυμάμαι στην γειτονιά που γεννήθηκα οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και οι περισσότεροι δεν είχαν ούτε τα άκρως απαραίτητα κι όμως δεν τους έλειπε το χαμόγελο.
Δέκα ορχηστρικά κομμάτια, δημιουργημένα με ένα συνδυασμό μουσικών και μουσικών οργάνων. Δεδομένου ότι η μουσική βασίζεται στην ομαδικότητα, μιλήστε μας για τους συνεργάτες σας που συνέβαλλαν στη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Πριν να μπω στην διαδικασία της ηχογράφησης είχα αποφασίσει ποια όργανα θα χρησιμοποιήσω. Είχα κάποια μουσικά μοτίβα και προσχέδια των κομματιών. Έπρεπε να βρω τους μουσικούς που θα με βοηθήσουν να ηχογραφήσω και σε αυτό με βοήθησαν οι παλιοί μου φίλοι. Μου βρήκαν για κάθε όργανο που ήθελα να ηχογραφήσω και τον αντίστοιχο μουσικό. Έτσι, εκτός του ότι ηχογράφησα τα κομμάτια του δίσκου μου έκανα και νέους φίλους. Η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν κάποιες φορές σαν εξερεύνηση μιας άγνωστης χώρας, επειδή δεν ήταν τίποτε από την αρχή καθορισμένο, έπρεπε να ψάξω και να πειραματιστώ, άλλες φορές μόνος μου και άλλες φορές μαζί με τους μουσικούς, για να βρω αυτό που θέλω για να το ηχογραφήσουμε. Ευτυχώς όλοι όσοι συμμετείχαν ήταν εκτός από πολύ καλά παιδιά και πολύ καλοί μουσικοί και έβαλαν την ψυχή τους.
Υπήρξε κάποιο εξωτερικό γεγονός που να έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του δίσκου ή ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα της έμφυτης λυρικότητας και δημιουργίας που σας χαρακτηρίζουν;
Όταν ξεκίνησα να κάνω αυτόν τον δίσκο δεν υπήρξε απόλυτη συνείδηση του τι ακριβώς θέλω να κάνω ούτε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που πυροδότησε την δημιουργία του. Η μουσική ούτως ή άλλως είναι για μένα μια ενστικτώδης επιλογή για να εκφράζομαι. Δεν σταμάτησα ποτέ να έχω επαφή με την μουσική και να δημιουργώ αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ μέχρι τότε, να κάνω κάποιο δίσκο γιατί δεν είχα αυτή την δυνατότητα.
Τι σημαίνει για εσάς αυτός ο δίσκος;
Ο δίσκος αυτός σημαίνει για μένα επιστροφή στο φως ύστερα από την μακροχρόνια παραμονή μου στο σκοτάδι και αρχή ενός νέου κύκλου.
Τι περιλαμβάνει αυτός ο νέος κύκλος;
Προσδοκίες και ευχές μάλλον. Θα ‘θελα να μπορέσω να κάνω τις μουσικές που έχω στο μυαλό μου και να συνεχίσω να είμαι δημιουργικός. Να μπορέσω να επικοινωνήσω την μουσική μου, κάνοντας συναυλίες και ό,τι άλλο προκύψει.
Η μουσική εποχή των «Τρυπών» διαφέρει από τη σημερινή. Έχει επηρεάσει η αλλαγή της εποχής/κοινωνίας την μουσική που δημιουργείτε σήμερα; Με ποιο τρόπο βρίσκει την εκπροσώπησή της στο σημερινό κοινό;
Κι εγώ μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία ζω και σίγουρα δέχομαι τις επιρροές από τις αλλαγές των κοινωνικών συνθηκών. Με την πάροδο του χρόνου οι άνθρωποι αλλάζουμε και αυτές οι αλλαγές σίγουρα αποτυπώνονται και σε αυτά που δημιουργούμε. Ένα έργο κατά κάποιο τρόπο κουβαλάει κάτι από την χρονική στιγμή που δημιουργείται και την καταγράφει, όπως μια φωτογραφία. Μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν από την εποχή των «Τρυπών», επόμενο είναι, λοιπόν, και το κοινό σήμερα να είναι διαφορετικό από εκείνη την εποχή, οπότε και τα ζητούμενά του να είναι διαφορετικά.
Εκπροσωπείτε επάξια τη μουσική. Τι σημαίνει για εσάς η μουσική;
Η μουσική για μένα είναι το φως που πρέπει να ταΐζω την μαυρίλα μου για να μην τρελαθώ. Με την μουσική προσπαθώ μάλλον να γεμίσω κάποιο κενό, είναι αυτή που μου δίνει δύναμη αλλά είναι και το καταφύγιό μου στα δύσκολα και το όχημα μου για να ταξιδεύω.
Για τον καθένα ξεχωριστά διαφέρει αλλά, τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που μπορεί να «μιλάει» στην καρδιά του ακροατή;
Αυτό που μιλάει στην καρδιά των ανθρώπων είτε είναι λόγια είτε μουσική νομίζω ότι είναι κάτι που βγαίνει από την καρδιά και κουβαλάει αλήθεια. Αυτή την αλήθεια αναγνωρίζει και καταλαβαίνει η καρδιά του ακροατή.
Τι σημαίνει πειραματισμός για εσάς στη μουσική;
Πειραματισμός στην μουσική σημαίνει αισθητική αναρχία, είναι η ελευθερία να καταργείς κανόνες, φόρμες, δογματισμούς και στερεότυπα, και να δημιουργείς μουσική από φαινομενικά ετερόκλητα υλικά. Είναι μια διαδικασία που με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερος γιατί μπορώ να δοκιμάσω ό,τι θέλω και ό,τι υπάρχει σαν ένα παιδάκι που το πηγαίνεις στην παιδική χαρά και θέλει να ανέβει και να παίξει με όλα τα παιχνίδια.
Ο τελευταίος σας δίσκος είχε άλλωστε πολλά στοιχεία που έδειχναν πειραματισμό. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τον ανέκδοτο δίσκο;
Δεν θα το έλεγα, δεν κάναμε τίποτα καινούριο που δεν το έχει ξανακάνει κανείς, απλά δοκιμάσαμε και χρησιμοποιήσαμε διάφορα όργανα για να εμπλουτίσουμε το άκουσμα αλλά και να δημιουργήσουμε τον προσωπικό μας ήχο. Για παράδειγμα, σε κάποιο κομμάτι μια μελωδία παίχτηκε από θέρεμιν, σε κάποιο άλλο αντί για κρουστά ηχογραφήσαμε λαμαρίνες και τενεκέδες.
Είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια φωτογραφία που αναρτήσατε σε στούντιο ηχογράφησης με ηθοποιούς απ’ το ΚΘΒΕ. Έχετε εκφραστεί υπέρ της δημιουργίας μουσικής για το θέατρο ή τον κινηματογράφο. Κομμάτια από το δίσκο «Υπέροχο τίποτα» έχουν πλαισιώσει την ταινία του ’93 «Η εποχή των δολοφόνων». Καταρχάς, σε τι αφορούσε αυτή η ηχογράφηση και δευτερευόντως θα επιδιώξετε να συνθέσετε μουσική για θέατρο/σινεμά και γιατί σας ενδιαφέρει αυτό το «πάντρεμα» των Τεχνών;
Οι ηθοποιοί από το ΚΘΒΕ με βοήθησαν κάνοντας φωνητικά σε δύο τραγούδια, επειδή σε αυτά τα τραγούδια χρειαζόμουν στα φωνητικά να υπερισχύει το γυναικείο ηχόχρωμα. Θα ήθελα πολύ να κάνω μουσική και για θέατρο και για σινεμά αλλά αυτό δεν εξαρτάται από μένα θα πρέπει να μου το προτείνει κάποιος. Η μουσική σε αυτές τις τέχνες λειτουργεί συμπληρωματικά και μπορεί να προσθέσει κάτι σε μια ταινία, παράδειγμα η ταινία Παρίσι Τέξας του Βιμ Βέντερς, που έχει κάνει μουσική ο Ράι Κούντερ. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πώς θα ήταν η ταινία χωρίς αυτήν την μουσική. Το να κάνω την μουσική επένδυση μιας ταινίας είναι σαν μια πρόκληση για μένα, γιατί αυτό που θα διεγείρει την δημιουργικότητά μου θα είναι η εικόνα και το σενάριο και θα είναι πρωτόγνωρο γιατί δεν το έχω ξανακάνει, αυτή η διαδικασία, άλλωστε, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και στα τραγούδια και εκεί προσπαθείς να ντύσεις με μουσική λόγο και εικόνες αλλά αυτό θα είναι κάπως διαφορετικό.
Εκτός από τη μουσική, τι είναι αυτό που τροφοδοτεί την ενέργειά σας;
Η οικογένειά μου, τα παιδιά μου και η αγάπη μου για την ζωή.
Αν μπορούσατε να επιλέξετε ένα αγαπημένο θεατρικό έργο ή βιβλίο ή ταινία ποιο θα ήταν αυτό που θα περιέγραφε καλύτερα αφενός τη μουσική σας διαδρομή και αφετέρου τον τελευταίο σας δίσκο;
Σε μια αγαπημένη μου ταινία, που είναι η «Νοσταλγία» του Αντρέι Ταρκόφσκι, υπάρχει σε ένα σημείο της, κάποιος ανεβασμένος πάνω σε ένα άγαλμα που βγάζει λόγο. Αισθάνομαι ότι οι σκέψεις του ακουμπούν στις δικές μου και με έναν τρόπο ταυτίζονται. Ίσως αυτό να περιγράφει κάτι από μένα.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Αυτό που θέλω πρώτα, είναι να τελειώσω τον καινούριο μου δίσκο και να κυκλοφορήσει και μετά θέλω να μπορέσω να κάνω όσο περισσότερα live γίνεται.
“Η μουσική για μένα είναι το φως που πρέπει να ταΐζω την μαυρίλα μου για να μην τρελαθώ.”
Γιώργος Καρράς – Χωρίς Ιθάκη
Πειραματισμός στην μουσική σημαίνει αισθητική αναρχία, είναι η ελευθερία να καταργείς κανόνες, φόρμες, δογματισμούς και στερεότυπα, και να δημιουργείς μουσική από φαινομενικά ετερόκλητα υλικά.
Γιώργος Καρράς – Περιμένοντας το φως
… απομακρυνθήκαμε πολύ από τον πυρήνα της ύπαρξής μας και πήραμε λάθος δρόμο, ψάχνουμε να βρούμε την χαρά σε λάθος μέρη. Αυτό που χάθηκε σήμερα, είναι η ανθρωπιά, το νοιάξιμο για τους άλλους, το όνειρο κι ας είναι και για το ανέφικτο.