influencemag.gr

Share

O Νίκος Γιακουμάκης (Tntsokin) είναι συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στην ηλικία των εννέα ετών κι έκτοτε γράφει μουσικές και στίχους. Έχει σπουδάσει πιάνο και γνωρίζει κιθάρα και drums. Το 2005 αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης κι από τότε ασχολείται με τις δύο του αυτές αγάπες, τη διδασκαλία και τη μουσική.
Εξώφυλλο Χρόνος Νεκρός
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Δ.Ο.Γ.Μ.Α. (ελληνόφωνο rock) με τους οποίους κυκλοφορήσαν 2 L.P. («Νεκρή Ψυχή»/ 2012 και «Γυμνή Αλήθεια»/2015) και ένα Digital Single με τίτλο «Το Ταξίδι». Ακολούθησε το πρώτο του E.P. to 2016 και δύο Digital Singles την επόμενη χρονιά με τίτλους «Σκιά»/ «Λευκά Βουνά». Το 2018 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, «Ο Ταξιδιώτης», ενώ δύο χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του ’20, γνωρίσαμε μία ακόμη προσωπική του δουλειά, με τίτλο «Στάχτες». Φέτος, ο Νίκος  Γιακουμάκης επανέρχεται με ένα νέο δισκογραφικό εγχείρημα, που τιτλοφορείται «Χρόνος Νεκρός» και διατίθεται σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, αλλά και σε φυσική μορφή (CD). Πρόκειται για έναν αυθεντικό ελληνόφωνο rock δίσκο, που φλερτάρει με την ποίηση και γράφτηκε μουσικά και στιχουργικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της σκληρής καραντίνας. Στα εννέα αυτά τραγούδια, με ενορχηστρώσεις από την νέα μπάντα του, τους Κονσπίρασι, «συνωμοτούν» για να μας ταρακουνήσουν, να μας ταξιδέψουν μουσικά και να μας κάνουν να αναλογιστούμε όλα όσα αξίζουν πραγματικά…

INNER VIEW

Βίκυ Μοιρώτσου

«Χρόνος νεκρός» είναι ο τίτλος του καινούργιου δίσκου, που κυκλοφόρησε μόλις λίγες ημέρες πριν. Τι θα ακούσει όποιος συμπεριλάβει το άλμπουμ στη συλλογή του από άποψη μουσικής, ήχου και ύφους; 

Ο #Χρόνος_Νεκρός είναι ένας ελληνόφωνος rock δίσκος. Ηχητικά, ο δίσκος δίνει την αίσθηση ότι ακούς την μπάντα ζωντανά, δίπλα σου. Ήταν κάτι που το θέλαμε και το καταφέραμε με το να γίνονται οι ηχογραφήσεις σε κάθε όργανο, one take, χωρίς κόψε ράψε, χωρίς παύσεις. Μια ανάσα και φύγαμε, για να μη χαθεί το συναίσθημα και η ένταση. Κρατούσαμε το παίξιμο που μας έκανε και προχωρούσαμε. Σαν τελικό αποτέλεσμα, πιστεύω ο ακροατής θα βρει το δικό του τραγούδι, που θα τον εκφράζει συνολικά (στιχουργικά και μουσικά).  

Πρόκειται για έναν δίσκο που «φλερτάρει με την ποίηση» και γράφτηκε τη δυσμενή για όλους περίοδο της καραντίνας. «Χρόνος νεκρός»… χρόνος χαμένος, λοιπόν, που αδρανήσαμε λόγω συνθηκών; Ή ίσως και χρόνος που αφήνουμε να περάσει, χωρίς να τον εκμεταλλευόμαστε ουσιαστικά; 

Χρόνος νεκρός είναι ο χρόνος που περάσαμε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μιλάει για όλα αυτά που θέλαμε να κάνουμε και που όταν μπορούσαμε, τα αναβάλαμε. Όταν όμως προέκυψε η αναγκαστική παύση, τότε έγινε και η συνειδητοποίηση πως ο χρόνος φεύγει και δεν ξαναγυρνά… 

Μερικά από τα πιο αξιόλογα τραγούδια που έχουμε ακούσει έχουν προέλθει από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, όπως ο πόλεμος και η προσφυγιά. Τι θεωρείς ότι γεννά αυτή την έντονη δημιουργικότητα σε χαλεπούς καιρούς; Ο εγκλεισμός αποτέλεσε ατόφια πηγή έμπνευσης για εσένα ή υπήρξαν ίσως στιγμές που λειτούργησε ανασταλτικά;  

Πολλές φορές, όταν συναισθηματικά ή ψυχολογικά βιώνεις δύσκολες καταστάσεις, χτυπάει την πόρτα η τέχνη και σου δίνει βήμα για να εκλογικεύσεις ή/και να ξεπεράσεις τα προβλήματα που έχεις. Αυτό δε γίνεται πάντα, συχνά υπάρχουν προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο. Προσωπικά, ο εγκλεισμός λειτούργησε περισσότερο ανασταλτικά στο ψυχολογικό κομμάτι, γιατί έχω μάθει να εκμεταλλεύομαι τον χρόνο όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Δημιουργικά, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κυκλοφόρησα τον προηγούμενο δίσκο μου #Στάχτες, ηχογράφησα αγαπημένες διασκευές και με τους #Κονσπίρασι ενορχηστρώσαμε, ηχογραφήσαμε και κυκλοφορήσαμε τον νέο δίσκο #Χρόνος_Νεκρός. 

Τους στίχους στα εννέα αυτά τραγούδια υπογράφεις ο ίδιος και μερικοί ακόμη αξιόλογοι στιχουργοί. Θα ήθελες να αναφερθείς αναλυτικότερα σε εκείνους και στη μεταξύ σας συνεργασία; 

Σε αυτό το ταξίδι της μουσικής, που πλέον μετράει 15 χρόνια, έχουν βρεθεί μπροστά μου απίστευτα αξιόλογοι άνθρωποι. Με κάποιους από αυτούς, το πήγαμε και ένα βήμα παραπέρα. Εννοώ, ότι εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλο, «ξεγυμνωθήκαμε» καλλιτεχνικά και δώσαμε βήμα στο να εκφραστούμε από κοινού. Σε αυτό το δίσκο συμμετέχουν: η Αλεξάνδρα Σαφάκα με το κομμάτι Κατασκήνωση, η συνήθης ύποπτη Τίνα Λάσκαρη με το ποίημά της Αόρατος Εχθρός, η, για δεύτερη φορά συνεργαζόμενη, Ντέπη Χατζηκαμπάνη με το Θα ‘ρθει η ώρα, ο Ηλίας Σελιμάς με το απίστευτα τρυφερό και συγκινητικό Αυτά τα μάτια σου και ο Μάκης Πολλάκης με τα Καμίνια, που μου ξύπνησαν μουσικά συναισθήματα που τα είχα κρυμμένα. 

Η «Κατασκήνωση» είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι, τόσο μουσικά -ίσως το πιο punk τραγούδι του δίσκου- όσο και στιχουργικά. Νομίζω πως διάβασα ότι είναι αφιερωμένο κάπου… 

Το συγκεκριμένο κομμάτι το αφιερώνει η Αλεξάνδρα, η στιχουργός, στον άντρα της τον Γιάννη, που για εκείνη «έβγαλε φτερά και ζει λεύτερος σε άλλους γαλαξίες».Η Κατασκήνωση ήταν το κομμάτι το οποίο «έδεσε» την μπάντα και έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου! 

Τα τραγούδια «Σταγιάτες» και «Φυσιολογικό» αφορούν τη φύση και την -όχι πάντοτε ευγενική- παρέμβαση του ανθρώπου. Πότε θα μάθουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε το περιβάλλον που μας φιλοξενεί; 

Στο θέμα αυτό δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος θα αλλάξει ποτέ ριζικά τον τρόπο ζωής του, ώστε να μπορέσει το περιβάλλον να ανταποκριθεί με τρόπο ωφέλιμο στις ραγδαίες αλλαγές που συμβαίνουν. Όσες συστάσεις και να γίνουν, όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, εάν εμείς οι ίδιοι δε θέλουμε να σεβαστούμε τη φύση που μας δίνει ζωή, τότε ποτέ δε θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φιλοξενούμενοι και πως μπορεί να μας διώξει όποτε εκείνη θέλει. 

Νίκο, είσαι ένας από τους εμπνευστές της ομάδας «El Camino». Μίλησέ μας για τη συλλογική αυτή προσπάθεια. Νομίζω είναι σημαντικό να ακούγονται τέτοιες δράσεις αλληλεγγύης στις μέρες μας… 

Η «El Camino» είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη ομάδα με έδρα τη Χαλκίδα, η οποία έχει ως βασικό στόχο τη στήριξη ατόμων που βρίσκονται σε ανάγκη, αλλά και την πραγματοποίηση δράσεων αλληλεγγύης που προκύπτουν κατά κύριο λόγο από ανάγκες, αιτήματα και προβλήματα της τοπικής κοινωνίας, καθώς και προτάσεις – πρωτοβουλίες των μελών της δράσης. 

Περιλαμβάνει κοινωνική κουζίνα και παντοπωλείο. Σαν ομάδα, έχουμε πραγματοποιήσει δράσεις για την ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία και κινητοποιήσεις ενάντια στις ανεμογεννήτριες. Επίσης, έχουμε βοηθήσει, παρέχοντας υλικά, όλους τους ήρωες που έσβηναν φωτιές στην βόρεια Εύβοια, έχουμε ασκήσει δράσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες και πολλά πολλά ακόμα. 

Η αλληλεγγύη είναι λοιπόν το «όπλο» μας; Ποια άλλα εφόδια έχουμε απέναντι στη δυστοπία της εποχής; 

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και είναι το μόνο μικρόβιο που, όταν το κολλάς, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Την κοινωνία εμείς τη διαμορφώνουμε, με τη στάση ζωής μας, με την κουλτούρα και την παιδεία μας. Όταν αγαπάς τον συνάνθρωπο κι όποτε μπορείς βοηθάς εκεί που το επίσημο κράτος απουσιάζει, τότε η προσφορά αγάπης και χρόνου δίνουν δύναμη και παράδειγμα και σε άλλους ανθρώπους. 

Στο κομμάτι «Άλλος Άνθρωπος» ακούμε «είμαι σε άγχος και έχω μόνιμη φοβία, νομίζω χάθηκε από μέσα η εφηβεία». Ως δάσκαλος και γονέας, έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με τα παιδιά. Έχουμε πολλά να μάθουμε από εκείνα και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον κόσμο;  

Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βλέπουμε έξαρση βίας από πλευράς μαθητών. Θα πρέπει σοβαρά να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως ενήλικοι, να δημιουργηθούν δομές ψυχολογικής στήριξης σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς και να μάθουμε να ακούμε τους προβληματισμούς των παιδιών. Εάν βλέπεις χαρούμενα παιδιά, τότε ό,τι κάνεις είναι σωστό. Όταν ξεκινούν προβλήματα συμπεριφοράς, τότε σημαίνει ότι άμεσα πρέπει να αλλάξεις αυτό που κάνεις ως κοινωνία. 

Αγαπημένος δίσκος ή βιβλίο;  

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω συγκεκριμένο βιβλίο ή δίσκο. Εάν διάλεγα συγγραφέα, από τους αγαπημένους μου θα έλεγα πως είναι ο Αλμπέρ Καμύ. 

Κλείνοντας με τους στίχους της Ντέπης Χατζηκαμπάνη, «θα ‘ρθει η ώρα που όλα θα έχουνε χρώμα, νέα τραγούδια θα μας λεν τα πουλιά. Τα ουράνια τόξα θα ξαπλώσουν στο χώμα κι επάνω τους θα παίζουν παιδιά». Πιστεύεις πως θα έρθει σύντομα εκείνη η ώρα; Είναι σημαντικό να μη χάνουμε την αισιοδοξία μας; 

Θεωρώ πως αν χάσουμε την αισιοδοξία μας ή την ελπίδα μας, τότε θα χάσουμε και την όρεξη για ζωή. Επομένως, όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα, είτε οικονομικά ή επαγγελματικά είτε κοινωνικά και διαπροσωπικά, θα πρέπει πάντα να βλέπουμε την αχτίδα φωτός που υπάρχει στο τέλος και οδηγεί σε ένα όμορφο ουράνιο τόξο. 

Για όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει το άλμπουμ, πού μπορεί να το προμηθευθεί; 

Όσοι φίλοι βρίσκονται στη Χαλκίδα, μπορούν να το προμηθευτούν από το «Γαλατικό Χωριό» (Μητροπολίτου Βασιλείου 58) και όσον αφορά την υπόλοιπη Ελλάδα, μπορεί κάποιος να μου στείλει ένα email (Tntsokin@hotmail.com) ή μήνυμα στα κοινωνικά δίκτυα για να γίνει αποστολή με κάποια εταιρεία courier. Στα social media, παντού έχω την κατάληξη Tntsokin. (π.χ.https://youtube.com/tntsokin 

Νίκο, σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς κι ευχόμαστε τα τραγούδια σου να ταξιδέψουν όπου θες! 

Σας ευχαριστώ, ειλικρινά, για το βήμα λόγου και την ευκαιρία να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας ένα μέρος του μουσικού μου ταξιδιού. Εύχομαι όλοι να βρουν κι από ένα κομμάτι που να τους αγκαλιάζει στις όμορφες, αλλά και απαιτητικές στιγμές τους! 

Click by Victoria Bogdanova

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και είναι το μόνο μικρόβιο που, όταν το κολλάς, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.

Εάν βλέπεις χαρούμενα παιδιά, τότε ό,τι κάνεις είναι σωστό. Όταν ξεκινούν προβλήματα συμπεριφοράς, τότε σημαίνει ότι άμεσα πρέπει να αλλάξεις αυτό που κάνεις ως κοινωνία. 

Discover more!

Share