Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Τι ήταν αυτό που σε μύησε στον κόσμο του σχεδίου και της δημιουργικής έκφρασης;

Στην ηλικία των τριών ετών, ξεκίνησα να ζωγραφίζω συνειδητά αυτά που ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί, δηλαδή μηχανήματα, όπως: εκσκαφείς, μπουλντόζες, ντάμπερ, ερπυστριοφόρα, κ.α. Η αγάπη μου για τα μηχανήματα ήταν πολύ μεγάλη και στην αρχή ζητούσα από τη μαμά και τον μπαμπά να μου τα ζωγραφίσουν. Κάποια στιγμή δεν με ικανοποιούσαν τα σχέδια τους, καθώς απαιτούσα μεγαλύτερη λεπτομέρεια και ακρίβεια στη σχεδίασή τους, οπότε ξεκίνησα να ζωγραφίζω μόνος μου -όπως ήθελα- τα μηχανήματα. Οι υψηλές μου απαιτήσεις και ο «θυμός» μου, που τα σχέδια των γονέων μου δεν ανταποκρίνονταν σ΄αυτές, αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη για να ξεκινήσω τη ζωγραφική. 

Τι σημαίνει για εσένα η ζωγραφική; Ποια είναι τα συναισθήματά σου την ώρα που αποτυπώνεις τις σκέψεις σου στο χαρτί;

Σχεδιάζω ό,τι σκέφτομαι. Με τα σχέδιά μου απεικονίζω τον δικό μου φανταστικό κόσμο στο χαρτί. Ξεκινώντας, έχω δημιουργικό άγχος μόνο στις περιπτώσεις που χρειάζεται να απεικονίσω ρεαλιστικά μία νεκρή φύση, ένα πρόσωπο. Όταν απεικονίζω τον δικό μου φανταστικό κόσμο, νιώθω απόλυτη σιγουριά και χαρά για την έμπνευση που είχα. Κατά τη σχεδίαση δε νιώθω κάτι, υπάρχει ένα απόλυτο κενό. Όταν τελειώνω το σχέδιο, νιώθω προσωπική ευχαρίστηση και ικανοποίηση, συχνά δέος και θαυμασμό για το σχέδιο, όχι για τον εαυτό μου. 

Υπάρχουν  χαρακτήρες από ταινίες κινούμενων σχεδίων ή του κινηματογράφου που έχουν επηρεάσει τα έργα που σχεδιάζεις;

Οι περισσότεροι χαρακτήρες των ταινιών «Star Wars» και «The Lord of the Rings» αποτελούν πηγή έμπνευσης για ‘μένα. 

Μπορείς να αναφέρεις -έναν ή παραπάνω- διακεκριμένους ζωγράφους, τους οποίους θαυμάζεις ως καλλιτέχνες ή προσωπικότητες;

Αναγνωρίζω και σέβομαι την ευφυΐα του Leonardo da Vinci, ιδιαίτερα ως εφευρέτη και δημιουργού της «ύλης του φανταστικού». Αμφισβητώ την καλλιτεχνική αξία της απεικόνισης της υπάρχουσας ύλης, τη θεωρώ μονότονη (εκτός λίγων φωτεινών παραδειγμάτων) και δεν αναγνωρίζω την αξία της σύγχρονης τέχνης.   

Τι σε εμπνέει στην καθημερινότητα σου; Το οικογενειακό σου περιβάλλον με ποιον τρόπο ενισχύει θετικά την ενασχόλησή σου με τα εικαστικά;

Από την καθημερινότητα μου δε με εμπνέει τίποτα. Οι φανταστικοί κόσμοι του J. R. R. Tolkien, του  George Lucas, του George RR Martin και του Ευγένιου Τριβιζά  αποτελούν πηγή έμπνευσης. Οι γονείς  μου ενίσχυσαν την ενασχόληση μου με τα εικαστικά μέσω της συμμετοχής μου σε εκθέσεις, όπου ήρθα σε επαφή με καλλιτέχνες και γνώρισα τον καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας, κύριο Χάρη Κοντοσφύρη, τον οποίο έχω στην καρδιά μου! Η δραστηριοποίηση αυτή ήταν έντονη στα χρόνια του Δημοτικού, καθώς βίωνα τη σχολική πραγματικότητα ως δυσβάστακτη. Τα χρόνια του Γυμνασίου ήταν αδιάφορα και χαρακτηρίστηκαν από την προσωπική αμφισβήτηση της ανάγκης μου να γίνω καλλιτέχνης, οπότε σταμάτησα να συμμετέχω σε εκθέσεις.  

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, εστιάζοντας στην αποστήθιση και τη στείρα γνώση, δε φαίνεται να αφήνει χώρο στις τέχνες. Τι συνέπειες θεωρείς ότι έχει αυτό στην ανάπτυξης της προσωπικότητας και της δημιουργικότητας των μαθητών;

Κύρια συνέπεια του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η έλλειψη δημιουργικής θέλησης και αυτενέργειας των νέων. 

Εσύ Ραφαήλ πώς φαντάζεσαι  το «ιδανικό σχολείο»;

«Ιδανικό σχολείο» δε μπορεί να υπάρξει. Η εξατομικευμένη, κατ’ ιδίαν εκπαίδευση  μπορεί να γίνει ιδανική, αλλά προϋποθέτει εμπνευσμένους και άξιους καθηγητές. Τουλάχιστον, στο σχολείο να μας δινόταν η δυνατότητα της επιλογής μαθημάτων, της δημιουργίας μαθητικών λεσχών και ομάδων εργασίας σε μαθησιακά αντικείμενα  που μας ενδιαφέρουν.

Η συμμετοχή σου σε εκθέσεις είναι ήδη αρκετά μεγάλη, αν αναλογιστεί κανείς το νεαρό της ηλικίας σου. Με ποιον τρόπο σε έχουν επηρεάσει οι συγκεκριμένες εμπειρίες και τι έχεις αποκομίσει από αυτές;

Στις εκθέσεις που συμμετείχα γνώρισα αξιόλογα άτομα. Είδα το έργο πολλών καλλιτεχνών. Εκείνο όμως που ξεχωρίζω είναι η γνωριμία μου με την κα Μέλπω στην Art Athina 2015. Μία εξαιρετική κυρία από τη Μικρά Ασία που έφτιαχνε πεντανόστιμα τρουφάκια με καρύδα και που, εξαιτίας της, επισκέφθηκα το «Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού» στο Αιγάλεω. Οι εμπειρίες που αποκόμισα θεωρώ ότι δεν με επηρέασαν καλλιτεχνικά, καθώς συνέχισα και συνεχίζω να είμαι προσκολλημένος στις δικές μου δημιουργικές επιθυμίες.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου ως καλλιτέχνης και  τι ονειρεύεσαι για το μέλλον ως έφηβος;

Δε βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον, ως καλλιτέχνη… Θέλω απλά να συνεχίσω να ζωγραφίζω τον δικό μου κόσμο. Τον εαυτό μου στο μέλλον τον βλέπω ως δημιουργό – κατασκευαστή. Θέλω να σχεδιάσω και να δημιουργήσω κατασκευές που θα φέρουν το φανταστικό στον πραγματικό κόσμο. Τέλος, θα ήθελα να συμμετάσχω ξανά σε εκθέσεις, γιατί μου έλειψε το συναίσθημα της συναναστροφής και της διάδρασης με άλλους καλλιτέχνες και τον κόσμο που τις επισκέπτεται!

Αν σου ζητούσαμε να ζωγραφίσεις κάτι με αφορμή την παραπάνω συζήτηση, τι θα ήταν αυτό;

Θα ζωγράφιζα ένα καράβι που ταξιδεύει στον κόσμο της δημιουργίας!

Ραφαήλ, σ’ ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε ολόψυχα να έχεις μία αξιόλογη καλλιτεχνική πορεία!

Εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στη νέα σας προσπάθεια!