influencemag.gr
O Riser, κατά κόσμον Αλέξανδρος, ασχολείται με την τέχνη της τοιχογραφίας, έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στο βάψιμο εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Είναι απόφοιτος της Σχολής καλών Τεχνών της Ιταλίας (academia delle belle art di catania) και κάτοικος της πόλης του  Βερολίνου τα τελευταία 10 χρόνια.
Με τα χρόνια, ανέπτυξε το στυλ του εμφανώς επηρεασμένος από τον Miyazaki, τα manga, την κλασσική εικονογράφηση, μα και τις πόλεις που κατά καιρούς τον έχουν φιλοξενήσει. Στα πλαίσια αυτής της συνέντευξης, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε τις ιδέες και συναισθήματά του γύρω από τον αμφιλεγόμενο χώρο του graffiti και της τέχνης του δρόμου. Σε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, μας εκφράζει το αληθινό πάθος του για το graffiti και όσα αυτό πρεσβεύει και μας συστήνει το έργο του!
Αγαπώ τα εγκαταλελειμμένα κτήρια! Μια ωραία τοποθέτηση στον τοίχο έχει πάντα ενδιαφέρον και τα παρατημένα, παλιά κτήρια προσφέρουν ένα απέραντο playground…

INNER VIEW

Χαρά Ευδαίμων

Μεγάλωσες στα Τρίκαλα, έχεις ταξιδέψει αρκετά, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια ζεις στο Βερολίνο. Πώς πιστεύεις ότι το graffiti, σε διαφορετικές πόλεις και ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς, διαμόρφωσε την τέχνη που δημιουργείς σήμερα; 

Μεγαλώνοντας σε μια μικρή πόλη μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα και ειδικά στην Ελλάδα που είναι λίγο πιο παραδοσιακή από άλλες ευρωπαϊκές  χώρες, δέχεσαι τις επιρροές φιλτραρισμένες σε βαθμό που μπορεί και να φτάνουν τελείως αλλοιωμένες. Το ίδιο ισχύει και με το γκράφιτι πιστεύω, όπως και με όλες τις άλλες τέχνες. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαία και κάτι κακό. Η αλλοίωση αυτή μας έκανε να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό μέσα από τις εμπειρίες και την ιδιοσυγκρασία μας. Την ίδια στιγμή, και πιο συγκεκριμένα το 1997 που έκανα το πρώτο μου κομμάτι στον τοίχο, είχαμε αρχίσει να παίρνουμε αμερικάνικες επιρροές σε όλη την καθημερινότητα μας. Από το τί φορούσαμε, μέχρι το τί τρώγαμε. Το Βερολίνο έχει ένα τελείως διαφορετικό vibe στη φάση του γκράφιτι, αλλά και όλων των τεχνών. Σε μία τόσο μεγάλη πόλη, με μια τόσο φρέσκια ιστορία, τα ερεθίσματα που δέχεσαι είναι σχεδόν εξουθενωτικά. Εννοείται ότι το Βερολίνο έχει και την πιο βαριά και μεγάλη ιστορία στο γκράφιτι και τη street art, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κάθε έκφανση του γκράφιτι βρίσκεται εκεί και είναι έτοιμη να την κατακτήσεις, αρκεί να έχεις ανοιχτά μάτια. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί πουθενά τόσους πολλούς γκραφιτάδες και τόσα πολλά διαφορετικά στυλ σε μια πόλη! 

Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες του δρόμου δημιουργούν  τα έργα τους με την πεποίθηση ότι η τέχνη δεν ανήκει μόνο στα μουσεία, αλλά και στους δρόμους. Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με αυτό; 

Το γεγονός ότι περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί το αστικό τοπίο για να εκφραστεί σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι πλέον καταλαβαίνουν ότι οι πόλεις και οι δρόμοι ανήκουν στους πολίτες τους, και όχι στις κυβερνήσεις για να τις νοικιάζουν στις διαφημιστικές εταιρίες. Επίσης, το ότι η τέχνη φεύγει από τις γκαλερί σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης ξυπνά και προσπαθεί από μόνος του να προωθήσει την τέχνη του, χωρίς τον μεσάζοντα που έχει μόνο κερδοσκοπικούς λόγους για να προωθεί την τέχνη.  

Πώς αποφασίζεις τι να «βάψεις» και που; Χρησιμοποιείς σκίτσα ή είσαι αυθόρμητος και επηρεάζεσαι μονάχα από την ενέργεια του τόπου; Περίγραψέ μας αυτή τη δημιουργική διαδικασία. 

Όσον αφορά τα γκράφιτι, τα τελευταία χρόνια δεν σχεδιάζω και πάρα πολύ… Θα έλεγα ότι βοηθά η εμπειρία που έχω αποκτήσει με το πέρασμα του χρόνου, άρα όταν φτάνω στον τοίχο έχω πάντα κάτι στο μυαλό μου και στην πορεία προσθέτω και άλλα στοιχεία. Η όλη διαδικασία είναι κάτι σαν ένας χορός μεταξύ των γραμμών και των χρωμάτων. Ξέρω ακούγεται cheesy, αλλά δε με νοιάζει… Αγαπώ τα εγκαταλελειμμένα κτίρια! Μια ωραία τοποθέτηση στον τοίχο έχει πάντα ενδιαφέρον και τα παρατημένα, παλιά κτίρια προσφέρουν ένα απέραντο playground! 

Πώς  βρέθηκες να ζωγραφίζεις τρένα στην Ιταλία; Υπάρχει κάποια δυσάρεστη ή ευχάριστη  στιγμή που θα ήθελες να μοιραστείς;  

Στην Ιταλία πήγα το 2000 για σπουδές στην Καλών τεχνών. Την πρώτη φορά που κάποιοι λόκαλς με πήγαν στον σταθμό για βάψιμο, ερωτεύτηκα… Ο συνδυασμός της αδρεναλίνης και του βαψίματος σε μια επιφάνεια που κινείται κάνει όλη τη διαδικασία μαγική! Και τα περιστατικά ήταν πολλά και διάφορα… Μια φορά έπρεπε να κυνηγήσουμε ένα τρένο για να τραβήξουμε την τελευταία γραμμή. Το ακολουθήσαμε με το αυτοκίνητο για 3 στάσεις και μόλις το προλάβαμε, ο οδηγός κατέβηκε και μας κυνήγησε. Δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά όση ώρα το κυνηγούσαμε μας είχε δει από το παράθυρο και μας περίμενε… 

Μέχρι σήμερα, υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που να έχει διαμορφώσει ή αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις την τέχνη με την οποία ασχολείσαι; 

Η ζωή στο Βερολίνο και η σύνδεση με τον κόσμο και τα δρώμενα αυτής της πόλης θα έλεγα ότι είναι η μεγαλύτερη επιρροή που είχα ποτέ! 

Συχνά οι δημιουργίες σου βασίζονται σε χαρακτήρες comics. Ποια κινούμενα σχέδια σε ενέπνευσαν ως παιδί; 

Τα στρουμφάκια, Kapamaru, Sanshiro, ducktales, darkwing duck, mask, Spiderman και Batman. Και επειδή ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου… παιδί, θα συμπληρώσω τη λίστα με: Akira, ghost in the shell, wicked city, trigun και οτιδήποτε Miyazaki! 

Πιστεύεις  ότι η τέχνη της τοιχογραφίας έχει καταφέρει να αποκτήσει μια μοναδική θέση στη σύγχρονη τέχνη

Δεν ξέρω αν έχει αποκτήσει μια μοναδική θέση στην τέχνη, αλλά σίγουρα έχει αρχίσει να ντύνει τους άσχημους τοίχους των πόλεων, όλο και πιο πολύ. Θα ήτανε καταπληκτικό αν όλοι οι τοίχοι τον κόσμου ήτανε γεμάτοι με χρώμα!!! 

Λείπεις αρκετά χρόνια στο Βερολίνο. Ονόμασε μας ένα μέρος στην Ελλάδα που θα ήθελες οπωσδήποτε να επισκεφθείς ξανά σύντομα και γιατί. 

Μαγική Θεσσαλονίκη! Συνοδεύεται από αξέχαστες εμπειρίες… Η Μέκκα του γκράφιτι στην Ελλάδα! 

Αλέξανδρε, πώς μπορεί κάποιος να έρθει σε επικοινωνία μαζί σου; 

Είμαι και εγώ στο instagram, όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες και γκραφιτάδες, με το όνομα riser61_5fc. Και στο tumblr, για πιο παράξενες καταστάσεις, γράψε: riser61.tumblr.com 

Σε ευχαριστούμε πολύ! Εις το επανιδείν! 

Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ!

Discover more!

Share