17 χρόνια μετά, μιλάμε αναμφίβολα για μια από τις πιο αναπάντεχες επιστροφές στην ιστορία της εγχώριας εναλλακτικής ηλεκτρονικής σκηνής. Ποιοι είναι οι «Συνθετικοί», οι οποίοι καταφέρνουν να μετατρέπουν το παρόν σε μέλλον από την πρώτη τους κιόλας εμφάνιση;

Από την αρχή, ή λίγο μετά (στην αρχή παίζαμε punk), θέλαμε να φτιάξουμε έναν πιο προσωπικό ήχο. Με βάση την ιδέα μας αυτή, αφήσαμε τα ηλεκτρικά όργανα (ο Διονύσης έπαιζε drums) και χρησιμοποιήσαμε synths, drum machine, sequencer κ.λπ. Αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που, λόγω της αρνητικής προκατάληψης που υπήρχε για τον ηλεκτρονικό ήχο, δεν μας αποδέχτηκαν τότε οι δισκογραφικές εταιρίες.

Οι στίχοι σας εξυμνούν την όμορφη πλευρά των ανθρώπων και της ζωής. Τι σας επηρεάζει άραγε; Τι σας εμπνέει;

Η τέχνη, και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο στίχος, ξεκινάει από πόνο. Τον πόνο πρέπει να τον μετατρέψεις σε ομορφιά, ψυχαγωγία, αισιοδοξία, φως. (Από εκεί προκύπτει και το «καλλιτέχνης», τεχνίτης του κάλλους, δηλαδή του ωραίου.)

 Τα ραδιόφωνα και οι μουσικοί παραγωγοί αποδέχτηκαν την μουσική σας αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου σας LP. Τι πιστεύετε ότι συνέβαλε σε αυτό; Γιατί αυτή η -εκ των υστέρων- αναγνώριση του έργου σας;

Το έργο μας μαθεύτηκε από το ίντερνετ. Οι εταιρείες μάς θεωρούσαν αντιεμπορικούς και δεν ασχολήθηκαν μαζί μας. Εκ του αποτελέσματος, έκαναν λάθος.

Για κάποιο διάστημα, γύρω στο 1990, και ενώ ήσαστε πρωτοπόροι εκείνην την εποχή, παίζατε στο κοινό φορώντας μάσκες. Τι σας οδήγησε στην πρακτική σας αυτή;

Μας ενδιέφερε (και μας ενδιαφέρει) η θεατρικότητα στις συναυλίες μας (όπως και η κίνηση και ο χορός.) Κι έτσι, κάποτε χρησιμοποιήσαμε μάσκες. Σύνθημα βασικό στις εμφανίσεις μας, που το υποστηρίζουμε πάντα, είναι το: «ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΕΚΣΤΑΣΗ».

Art Brut ή τέχνη του περιθωρίου. Εφόσον τέχνη, άρα και μουσική. Ποιο θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι είναι το όνομα της μουσικής αυτής;

Δεν θεωρούμε τον εαυτό μας underground μπάντα. Τα τραγούδια μας απευθύνονται σε όλον τον κόσμο.

Ήσασταν άλλοτε πιστοί θαμώνες των Εξαρχείων και συναναστρεφόσασταν ανθρώπους, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος και η Κατερίνα Γώγου. Θέλετε ίσως να μοιραστείτε μαζί μας κάποιο γεγονός ή στιγμιότυπο που δεν έχετε ακόμη αποκαλύψει;

Ας πούμε λίγες αναμνήσεις…                                                                                                                     Η Κατερίνα Γώγου είχε έρθει στο studio μας. Της άρεσε το «Είναι σίγουρο» και το χόρεψε! Επίσης, της άρεσαν οι στίχοι μας.

Ο Αποστόλης έκανε μαθήματα κιθάρας με τον Νίκο τον Σπυρόπουλο, που έπαιζε στους Σπυριδούλα. Ήταν καλός άνθρωπος και πολύ καλός κιθαρίστας. Όταν άκουσε την κιθάρα στον πρώτο μας δίσκο, είπε στον Αποστόλη: «Τσάμπα σε μάθαινα κιθάρα τόσα χρόνια» (χα χα χα)

Στα Εξάρχεια, που ήταν τότε το κέντρο του σύμπαντος για εμάς (τώρα άσε!!) σύχναζε και ο Σιδηρόπουλος. Πίναμε μπύρες και μιλούσαμε περί μουσικής. Είχε πολύ ανοικτές απόψεις! Όταν άκουσε το demo του πρώτου μας δίσκου, είπε: «Προχωρήστε μάγκες! Αξίζει τον κόπο»!

Το 1999 μελοποιήσατε αρκετά ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Γιατί επιλέξατε τον εν λόγω ποιητή; Ποια η σχέση σας με το έργο του;

O Λαπαθιώτης είναι ο ποιητής του πόνου. Ήταν Εξαρχειώτης και το πνεύμα του ήταν ανατρεπτικό, προοδευτικό και ελεύθερο, κάτι που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας. Μελοποιήσαμε 12 ποιήματα του, με τα ονόματα: Αποστόλης και Διονύσης Αυγερινός, γιατί είναι κάτι άλλο από τους Συνθετικούς.

Είστε ίσως το μοναδικό σύγχρονο συγκρότημα που δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να διασκευάσει άλλον καλλιτέχνη. Αν το δοκιμάζατε, ποιες θα ήταν οι επιλογές σας;    

Έχουμε διασκευάσει το «popcorn». Θα το παίξουμε στις επόμενες εμφανίσεις μας. Αλλά δεν είμαστε συγκρότημα διασκευών. Χωρίς να απαξιώνουμε αυτήν την μουσική ασχολία, δεν μας ενδιαφέρει να την κάνουμε συστηματικά.

Παρακολουθώ την επιστροφή σας, έχοντας την αίσθηση ότι έχετε μπει σε χρονομηχανή και ταξιδέψατε στο μέλλον. Αν λοιπόν υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο είναι βάσιμο, και είστε εσείς ο χειριστής της μηχανής αυτής, θα παρεμβαίνατε στην πορεία των πραγμάτων και, αν ναι, τι θα αλλάζατε στη μουσική σας διαδρομή;           

Μα, συνέχεια αλλάζουμε… Σε κάθε άλμπουμ υπάρχουν νέες ιδέες!

Την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου, έχουμε την τιμή να σας απολαύσουμε ζωντανά στην ιστορική σκηνή του Κυττάρου. Το opening act έχουν αναλάβει τα «Μικροκύματα», μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, που κινείται επίσης σε ηλεκτρονικούς ήχους. Εσείς, στις πρώτες σας εμφανίσεις, είχατε την αντίστοιχη στήριξη;

Όχι, αλλά αυτό δεν μας έκανε να μην στηρίζουμε νέους μουσικούς! Στο παρελθόν, έχει ανοίξει συναυλίες μας ο «The boy», αλλά και άλλοι καλλιτέχνες.

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στο 2023! Τι μας επιφυλάσσουν οι «Συνθετικοί» των πειραματισμών;

Ετοιμάζουμε νέο δίσκο, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις αρχές του νέου έτους. Δύο νέα μας τραγούδια, το «Ξέφυγε» και το «Άλλος κόσμος», θα τα παίξουμε στις επόμενες εμφανίσεις μας. Παρεμπιπτόντως, επειδή πολύς κόσμος ζητά την επανακυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου, θα κυκλοφορήσει πάλι σε βινύλιο, σύντομα!

 Σας ευχαριστούμε πολύ!

Ευχαριστούμε κι εμείς για τη συνέντευξη!

Στα Εξάρχεια, που ήταν τότε το κέντρο του σύμπαντος για εμάς (τώρα άσε!!) σύχναζε και ο Σιδηρόπουλος. Πίναμε μπύρες και μιλούσαμε περί μουσικής. Είχε πολύ ανοικτές απόψεις! Όταν άκουσε το demo του πρώτου μας δίσκου, είπε: «Προχωρήστε μάγκες! Αξίζει τον κόπο»!