Σύντομα, έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία του και ένα τραγούδι αντιπροσωπευτικό για τον ίδιο και τη μουσική του πορεία, καθώς αγγίζει ζητήματα ταμπού για εκείνη την εποχή, όπως τα τρανς άτομα, η αντρική πορνεία και τα ναρκωτικά, φέρνοντας -κατά κάποιον τρόπο- στο προσκήνιο τα «outsider» της κοινωνίας.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε μια εποχή που το cross–dressing και η ομοφυλοφιλία άρχισαν να κινούν το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ το ανατρεπτικό κίνημα της «glam rock», με το εκκεντρικό ντύσιμο και την απόλυτη ελευθερία έκφρασης, υιοθετήθηκε από διάφορους καλλιτέχνες στον χώρο της μουσικής.
«Στην glam rock μπορούσες να είσαι ότι ήθελες»!
Οι στίχοι του κομματιού αφορούν τα τρανς άτομα που έφταναν στη Νέα Υόρκη και εκδίδονταν. Η φράση «Take a walk on the wild side» φέρεται να είναι η ατάκα που έλεγαν στους υποψήφιους πελάτες τους. Κάθε στροφή του τραγουδιού εισάγει και έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Και τα τέσσερα ονόματα που αναφέρονται αντιστοιχούν σε προσωπικότητες -και φίλους μεταξύ τους- μιας ομάδας από το καλλιτεχνικό στούντιο του Andy Warhol. Ο Reed φαίνεται πως ένιωθε κατανόηση και συμπάθεια απέναντι σε αυτά τα άτομα. Άλλωστε, ο ίδιος σε συζητήσεις με φίλους του ανέφερε συχνά ότι οι γονείς του τον είχαν υποβάλλει σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ όταν ήταν έφηβος, επειδή ήταν ατίθασος και «αλλόκοτος»…
Στο ντοκιμαντέρ «Classic Albums του Lou Reed (2001), Transformer», ο Reed εξηγεί ότι το μυθιστόρημα του Nelson Algren (1956) με τίτλο: A Walk on the Wild Side (εμπνευσμένο αντίστοιχα από ένα τραγούδι του 1952, «The Wild Side of Life») αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία του τραγουδιού, παρόλο που -καθώς αναπτυσσόταν- το κομμάτι εμπλουτίστηκε με χαρακτήρες και στοιχεία από τη ζωή του. Ο ίδιος έχει πει: «Πάντα πίστευα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να μυήσω τους ανθρώπους σε χαρακτήρες που ίσως δεν είχαν γνωρίσει πριν ή δεν θα ήθελαν ποτέ να γνωρίσουν».
Το όνομα «Little Joe» αναφέρεται στον Joe Dallesandero, που ήταν ένα από τα «παιδιά» του Andy Warhol και συμμετείχε σε πολλές ταινίες του. Το «Sugar Plum Fairy» είναι το παρατσούκλι του ηθοποιού Joe Campbell, ενώ τα ονόματα Holly, Candy και Jackie βασίζονται στους Holly Woodlawn, Candy Darling και Jackie Curtis αντίστοιχα. Είναι όλες πραγματικές drag queens, οι οποίες εμφανίστηκαν στην ταινία του Warhol «Women In Revolt» του 1972. Σε συνέντευξή του στο «The Guardian» το 2008, ο Woodlawn θα πει: «Μια μέρα μου τηλεφώνησε ένας φίλος και μου είπε: Άνοιξε το ραδιόφωνο! Έπαιζαν το «Walk On The Wild Side». Το αστείο είναι ότι, ενώ ήξερα τη μουσική των Velvet Underground, δεν είχα γνωρίσει ποτέ προσωπικά τον Lou Reed. Του τηλεφώνησα και του είπα: Πώς τα ξέρεις όλα αυτά τα πράγματα για εμένα; Και εκείνος απάντησε: Χόλι, έχεις το μεγαλύτερο στόμα στην πόλη… Γνωριστήκαμε και από τότε είμαστε φίλοι».
Σε συνέντευξή του το 1972 με τους Disc and Music Echo, ο Reed το περιέγραψε ως ένα «απολύτως gay τραγούδι», λέγοντας ότι «ήταν “από εμένα γι’ αυτούς”, αλλά είναι νομίζω προσεκτικά διατυπωμένο, ώστε να μην προσβάλλει κανέναν. Έχει γραφτεί με τρόπο που να είναι διασκεδαστικό, ακόμα και για τους συντηρητικούς ετεροφυλόφιλους. Ωστόσο, υποθέτω ότι -όπως και να ‘χει- το άλμπουμ πιθανόν να θίξει κάποιους».
Οι David Bowie και Mick Ronson ανέλαβαν την παραγωγή του κομματιού. Και οι δύο ήταν μεγάλοι θαυμαστές του Lou Reed και μέρος της underground καλλιτεχνικής σκηνής του Λονδίνου, που περιλάμβανε επίσης τον φωτογράφο Mick Rock, ο οποίος φιλοτέχνησε το εξώφυλλο του άλμπουμ. Oι διπλές ανοδικές και φθίνουσες γραμμές του μπάσου παίχτηκαν από τον Herbie Flowers, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που επέλεξε τα δίδυμα μπάσα (κοντραμπάσο και ηλεκτρικό μπάσο) ήταν ότι θα αμειβόταν διπλά παίζοντας δύο όργανα στο ίδιο κομμάτι. Ντραμς έπαιξε ο Richie Dharma, ενώ τα φωνητικά ανήκουν στις Karen Friedman, Dari Lalou και Casey Synge. Στο σόλο σαξόφωνο στο τέλος ακούγεται ο Ronnie Ross, ένας μουσικός της τζαζ που ζούσε κοντά στον Bowie στην Αγγλία. Όταν ο Ντέιβιντ Μπόουι ήταν 12 ετών ήθελε να μάθει σαξόφωνο και παρακάλεσε τον Ρος να του κάνει μαθήματα, κάτι που τελικά έγινε. Έτσι, όταν χρειάστηκαν έναν παίκτη σαξόφωνου, ο Bowie φρόντισε να κλείσουν τον Ρος!
Τρία από τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ του Reed «Transformer» ζητήθηκαν από τον Andy Warhol ως μουσική για ένα μιούζικαλ που σχεδίαζε στο Broadway, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Nelson Algren. Η παράσταση δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αλλά ο Reed κράτησε τον τίτλο και τον εφάρμοσε σε χαρακτήρες που γνώριζε από το στούντιο του Γουόρχολ για να δημιουργήσει αυτό το -προκλητικό για την εποχή- τραγούδι. Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά ενός στίχου στον Αμερικανό ηθοποιό James Dean, που θεωρήθηκε είδωλο της εφηβικής επανάστασης και της κοινωνικής αποξένωσης, όπως εκφράζεται και στον τίτλο της πιο διάσημης ταινίας του «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία». Χάρη στη γέφυρα «doo dodoo» θεωρείται ίσως το πιο προσιτό τραγούδι του, αλλά στην πραγματικότητα είναι απόλυτα συμβατό με την προσωπικότητα του Reed, ως προς τη θεματολογία του. (Το επόμενο άλμπουμ του «Berlin» περιλαμβάνει ένα εξίσου εκκεντρικό κομμάτι για ένα ζευγάρι εθισμένο στα ναρκωτικά, στο οποίο αφαιρείται η επιμέλεια των παιδιών επειδή δεν είναι κατάλληλοι γονείς. Δίχασε πολλούς κριτικούς και ακροατές, αλλά ήταν ένα από τα πιο περήφανα επιτεύγματα του).
Το τραγούδι «Walk on the wild side» αγαπήθηκε πολύ από το κοινό κι ακούστηκε σε περισσότερες από δέκα ταινίες και σειρές, όπως «The Simpsons» και «Beverly Hills». Χρησιμοποιήθηκε ως sample από αρκετούς καλλιτέχνες της hip hop και τραγουδήθηκε ως cover από τους Αμερικανούς The Strokes. H μουσική επιρροή του Reed επεκτάθηκε και στους Third Eye Blind, οι οποίοι δανείστηκαν την ιδέα για τη δική τους γέφυρα «doot doot doot» στην επιτυχία τους «Semi-Charmed Life». Ο Albert Pla ηχογράφησε μια ισπανόφωνη εκδοχή του τραγουδιού, που ονομάζεται «El Lado Más Bestia de la Vida», ενώ στην Ελλάδα, ακούσαμε μια διασκευή του κομματιού από τον Θανάση Αλευρά σε στίχους του Γιώργου Παυριανού, αφιερωμένη στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, με τίτλο: «Η κραυγή του δρόμου».
Φαίνεται πως, ο μόνος λόγος που το συγκεκριμένο κομμάτι δεν απαγορεύτηκε εξολοκλήρου από το συντηρητικό BBC ή από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς των ΗΠΑ είναι ότι οι λογοκριτές μάλλον δεν καταλάβαιναν φράσεις που αναφέρονται σε αυτό, όπως «giving head». Το τραγούδι, ωστόσο, πολλές φορές τροποποιήθηκε για χάρη αυτού που ονομάζουμε πολιτική ορθότητα. Παραδείγματος χάρη, ο Reed οδηγεί στα φωνητικά «Doo, doo–doo» των τραγουδιστριών με τις λέξεις «And the colored girls say», αλλά ορισμένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί έπαιξαν μια εκδοχή που αντικατέστησε τη συγκεκριμένη φράση με το «And the girls all say».
Οι New York Times περιέγραψαν το «Walk on the wild Side» ως «μια μπαλάντα με αταίριαστα και παράξενα στοιχεία, που έγινε ένας απίθανος πολιτιστικός ύμνος. Ένα αφυπνιστικό τραγούδι, που παρασύρει ολόκληρες γενιές ανθρώπων σε μια Νέα Υόρκη από τόσον καιρό ξεχασμένη, που μοιάζει με αποκύημα φαντασίας». Το 2010, το περιοδικό Rolling Stone το κατέταξε στο νούμερο 223 στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Αποτελεί ένα από τα πιο διαχρονικά κομμάτια του Reed και μια σχεδόν τέλεια μικρογραφία της ηδονιστικής εκείνης εποχής. Ο παραγωγός του, Hall Willner, θα δηλώσει στους Guardians:
«Είναι ένα τραγούδι αγάπης και αποδοχής για όλα εκείνα τα άτομα που γνώρισε και για την πόλη της Νέας Υόρκης, από έναν άνθρωπο που υποστήριζε τη συγκεκριμένη κοινότητα σε όλη του τη ζωή».
Περισσότερο γνωστό για τη διάσημη μπασογραμμή του και τον χαριτωμένο ρυθμό του χορωδιακού του μέρους, το «Walk on the wild side» αποτέλεσε ένα τραγούδι «σταθμό» για την εποχή του, καθώς είναι γραμμένο για όλους εκείνους τους ανθρώπους που τίθενται στο περιθώριο λόγω της διαφορετικότητάς τους, αγγίζοντας ζητήματα που παραμένουν ταμπού ακόμα και σήμερα.
«And the colored girls say: doo, do doo, do dοο ….doo»
«Walk On The Wild Side»
Holly came from Miami, F.L.A.
Hitch-hiked her way across the U.S.A.
Plucked her eyebrows on the way
Shaved her legs and then he was a she
She says: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
Said: “Hey, honey,
Take a walk on the wild side”.
Candy came from out on the Island
In the back room she was everybody’s darling
But she never lost her head
Even when she was giving head
She says: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
Said: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
And the colored girls go:
“Doo do doo do doo do do doo…”
Little Joe never once gave it away
Everybody had to pay and pay
A hustle here and a hustle there
New York City’s the place
Where they said: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
I said: “Hey, Joe,
Take a walk on the wild side.”
Sugar Plum Fairy came and hit the streets
Looking for soul food and a place to eat
Went to the Apollo
You should’ve seen them go, go, go
They said: “Hey, sugar,
Take a walk on the wild side.”
I said: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
All right, huh
Jackie is just speeding away
Thought she was James Dean for a day
Then I guess she had to crash
Valium would have helped that bash
Said: “Hey, babe,
Take a walk on the wild side.”
I said: “Hey, honey,
Take a walk on the wild side.”
And the colored girls say:
“Doo do doo do doo do do doo…”
Comments
No Comments