Ποίηση

Εισαγωγή εξοπλισμού

(Τόπος συνάντησης: Ποίηση)

Μιλάμε με ποιήματα οι τρελοί, οι ζητιάνοι, οι επαναστάτες, οι ευαίσθητοι. Οι άλλοι απλά παριστάνουν τους γόηδες και τους σπουδαίους. Και πήξαμε και από ανίδεους ποιητές της σειράς. Ανιστόρητοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καν ότι οι ποιητές γράφουν την ιστορία, παριστάνουν με στόμφο τους σύγχρονους Ομήρους. Που να γνώριζαν πως οι ποιητές διαμορφώνουν κιόλας την ιστορία… Ίσως τότε σιγά σιγά να γινόντουσαν αληθινοί ποιητές και να έπαυαν να τους παριστάνουν! Πάντως όσους γνώρισα αληθινούς ποιητές, δεν τους ξέρει πια κανείς. Κάτι ονόματα νεκρών αναμασάνε που είτε δεν καταλαβαίνουν καν, είτε δεν θα άντεχαν πλάι τους ούτε λεπτό εν ζωή, είτε τους τσουβαλιάζουν με κάποιους ημιάχρηστους λόγω φτωχών και ρηχών κριτηρίων. O tempora o mores. Με δέκα καλούς ποιητές όμως, μόνο δέκα, μπορεί να αλλάξει ριζικά μια χώρα. Με περισσότερους μπορεί να αλλάξει μια Ήπειρος ή και ο κόσμος. Το σύμπαν δεν το αλλάζουν όμως οι ποιητές, το σύμπαν μιλάει στους ποιητές για να προοδεύσει η ύπαρξη. Και όλα αυτά τα λέει ένας άγνωστος ποιητής, καμιά σχέση με τον ποιητή ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων που τον ξέρουν όλοι. Και προσπαθεί να ακούει το σύμπαν παρά τις παρεμβολές της εποχής. Ακούει το αιώνιο από το βάθος και το πλησιάζει και η εποχή αλλάζει κι αυτή για να γίνει λίγο πιο αιώνια. Οι ποιητές είναι λογοτέχνες, ναι, αλλά λογοτεχνία είναι οτιδήποτε αφορά τον άνθρωπο. Ακόμα και το πώς ερωτεύεται τη ζωή, ακόμα και το πώς μισεί τους κεφαλαιοκράτες και τις νοοτροπίες τους. Όλα αυτά είναι ποίηση. Χρέος του ποιητή είναι να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο, κι αν δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, είναι θράσος να αποκαλείται ποιητής. Εγώ τολμώ ακόμα και άνθρωπο να με αποκαλέσω, αλλά εγώ είμαι τρελός, ζητιάνος, επαναστάτης, ευαίσθητος και φυσικά ερωτευμένος με τη ζωή μέχρι θανάτου δικού μου ή της κεφαλαιοκρατίας. Ποίηση!

Διασυνδέσεις

(Εκτιμώμενος χρόνος ολοκλήρωσης επιχείρησης: Επ’ άπειρον,

κόστος: πόνος πιο γλυκός κι από τη γέννα, όφελος: αθανασία)

Κοριτσάκι μου

Κοριτσάκι μου,

μὲς στὸ βουβὸ πηγάδι τοῦ φεγγαριοῦ

σοῦ ῾πέσε ἀπόψε τὸ πρῶτο δαχτυλίδι σου.

Δὲν πειράζει.

Ἀργότερα θὰ φτιάξεις ἄλλο

νὰ παντρευτεῖς τὸν κόσμο μὲς στὸν ἥλιο.

Γιατὶ δὲν εἶναι κοριτσάκι

νὰ μάθεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,

ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει,

εἶναι νὰ γίνεις

ὅ,τι ζητάει

ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ

δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη

ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις

Νὰ τὸ θυμᾶσαι κοριτσάκι.

Κοριτσάκι μου,

θέλω νὰ σοῦ φέρω

τὰ φαναράκια τῶν κρίνων

νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι

ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη

πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας

νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω

ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς

δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου

νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ

νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από την συλλογή «Πρωινό Άστρο» του 1955.

 

Υπό την επήρεια

(Εθιστική ουσία: Δημιουργία)

Από την Ιδέα πάντα ξεκινάμε για το πρώτο βήμα,

έρχεται το δεύτερο, ακολουθεί το τρίτο,

σαν από τη λετρίνα να ξεκινάει ο στίχος και ένα ένα γράμμα, μία μία λέξη, να ολοκληρώνεται.

Έπειτα κι άλλοι στίχοι για την ολοκλήρωση στροφής,

και πριν τελειώσεις όλες τις στροφές, φρόντισε να έχεις βρει καλή διαφυγή,

γιατί ο κρότος στο μυαλό του αναγνώστη μόλις το μοιραστείς με το σύμπαν το ποίημα σου θα είναι τεράστιος,

κι ας μην το καταλάβει αμέσως.

Ποίηση, άσε τα κείμενα και γίνε επιτέλους ζωή!

Ταξίδεψα σε ξένες χώρες απλά για να θαυμάσω και να εμπνευστώ από αγώνες, επαναστάσεις, τρόπους ζωής,

ταξίδεψα στο χάος των συνειδήσεων απλά για να επιστρέψω με ποιήματα που θα κατευνάσουν τις βιαστικές για θάνατο ψυχές,

έζησα τις ζωές σοφών του παρελθόντος απλά για να βρω τον τρόπο να δαμάσουν οι άνθρωποι τα ζωώδη ένστικτα τους,

ποιήματα για έρωτες έγραψα που κι οι θεοί θα ζήλευαν,

τραγούδια για την ποίηση και ζωή που όση ποίηση και να γραφτεί για αυτήν θα είναι λίγη είδα.

Και από όλα αυτά τέσσερεις λέξεις κράτησα:

Αλήθεια, Αγάπη, Ελευθερία, Δικαιοσύνη.

Έπειτα η ποίηση με οδήγησε στο όνειρο,

το όνειρο στην τρέλα,

η τρέλα στον πόλεμο,

ο πόλεμος στη νίκη ή τη θανή.

Κι όλο αυτό εγώ το λέω ακόμα ποίηση,

κι όλο αυτό ίσως κάποτε με χρίσει ποιητή…

Λοιπόν δυο μάτια ανθρώπινα, ζώου ή και ουράνια,

ή και τα φύλλα απλά των φυτών,

είναι τα μάτια του Θεού μου.

Και όταν κλείνομαι μόνος σε ένα δωμάτιο,

ακόμα και τότε αναπνέω τον Θεό μου.

Κι όταν δεν αναπνέω, το χέρι του Θεού συνεχίζει και κάνει την καρδιά μου να χτυπάει…

Κι αν πεθάνω και γίνω άλλη μορφή ενέργειας,

ίσως να είμαι κάποια άλλη μορφή του Θεού,

από την ανθρώπινη.

Ποιώ λόγο. Αλλά και λογοδοτώ και λογοδίνομαι!

Και πόσο όμορφο είναι να λογοδίνεσαι;

Αυτό μπορούν να το κάνουν άλλωστε μόνο οι άνθρωποι…

Αλλά και να λογοδοτούν μόνο οι άνθρωποι μπορούν!

Και να κρίνουν και να κρίνονται μόνο οι άνθρωποι!

Λόγια θα μου πεις τώρα…

Εν αρχή ην ο Λόγος θα απαντήσω.

Κι αν με ρωτάς ποιος ο λόγος που αναπνέω:

Ο λόγος είναι για να ζω και ζήτω ο λόγος που με βοηθάει να ζω!

Λοιπόν την επόμενη φορά θα κυλιστούμε στο χώμα της γης,

και άσε τα κρεβάτια, άσε τα στρώματα και τα παπλώματα.

Στο χώμα πάνω με τις πετρούλες να μας πιέζουν, να μας γρατζουνάνε,

με τα φυτά να μας χαϊδεύουν, να μας γαργαλάνε,

με τα έντομα να πηγαινοέρχονται γύρω μας, να μας ακουμπάνε, να σπαρταράμε από το πάθος, κι αυτά να φεύγουν από φόβο.

Με τον αέρα να θροΐζει τα φύλλα γύρω και το βουητό του να φτάνει στα αυτιά μας, το άγγιγμά του στο δέρμα,

και να φωνάζουμε με πάθος λόγια ανήκουστα με ένταση ανήκουστη με πάθος ανήκουστο με φιλιά καυτά σαν πυρετό και με τον Έρωτα να μη σταματάει να ρίχνει τα βέλη του δευτερόλεπτο στις ψυχές μας…

Και τότε, εκεί που γεννήθηκε ένα τόσο μεγάλο πάθος, αν δεν γεννηθεί κι ένα παιδί, θα γεννηθεί σίγουρα ένα ποίημα.

Κι αν δεν ονομάσουμε Θεό αυτό το ποίημα,

σίγουρα ένιωσε Θεός ο ποιητής,

και σίγουρα ο Θεός θα έχει λόγους να χαμογελάει, να παίρνει δύναμη και κουράγιο, να ονειρεύεται καινούριο, καλύτερο κόσμο όταν το διαβάσει.

Εν αρχή ην η Ποίηση… Το θαύμα!

Το θαύμα που σε έφερε στο δρόμο μου, αγαπημένη!

Κώδικας ανατροπής:

(Ουσιώδης εξίσωση: Ω= ψχ/τtc)

Με δόσεις μοίρασε τα κείμενά σου,

κάθε φορά μια οδηγία, μια πληροφορία κι ένα ψευδώνυμο.

Και περίμενε όμως, έχε υπομονή,

γιατί θέλει χρόνο να το αποκωδικοποιήσει η εποχή κι ο σύντροφός σου.

Στο λέω γιατί την πάτησα, δώσε χρόνο.

Το όνειρο θα έρθει να σε βρει εκείνο,

εσύ κάνε απλά το καθήκον σου.

Μόλις χαθείς, μόλις απελπιστείς, μόλις φοβηθείς πως όλα τελείωσαν,

μόλις ο εαυτός σου ο ίδιος σε κάνει να τρομάξεις,

εκεί θα βρεις την ευτυχία.

Κι αυτή δε θα σου αφήσει περιθώρια άλλα να κάνεις πίσω,

γιατί θα τρέχει μπροστά κι εσύ θα προσπαθείς να την προλάβεις.

Σαν την αγάπη…

Γι’ αυτό σου λέω, αφέσου στο όνειρο,

πάει καιρός που ο θάνατος κυβερνάει,

πάει καιρός που πολεμάνε οι ποιητές τον θάνατο.

Έλα, σε περιμένω…

Μόλις τα μοιραστείς όλα αυτά θα πεθάνεις. Αλλά μόνο στο μυαλό σου.

Το σώμα σου θα είναι ζωντανό για να σε παιδεύει μέχρι τον άλλον θάνατο.

Κι εγώ θα είμαι η πιο ενοχλητική φωνή που άκουσες στα αυτιά σου,

μέχρι να πάψω να είμαι ποιητής.

Είμαι κι άνθρωπος όμως,

και αγαπώ τους ανθρώπους.

Κι είμαι και ζώο με τα ζώα,

γιατί τα αγαπάω.

Και σκοτώνω την αδικία γιατί η τρέλα μου είναι δίκαιη.

Και αγαπάω τόσο πολύ τη ζωή που θα γράψω εκατό ποιήματα για εκείνη,

και την αγαπώ τόσο πολύ που θα σκοτώσω όσους την κλέβουν,

με ποιήματα δικά μου,

κι αυτό με κάνει άνθρωπο να ξέρετε, και όχι ποιητή…

Πείτε στους νέους πως είναι τυχεροί,

μπορούν ακόμα και σε αυτήν την εποχή να πεθάνουν ένδοξα,

κι είναι η καλύτερη επιλογή όταν όλα είναι τόσο τιποτένια.

Πείτε τους αυτό και ίσως, ίσως ερωτευτούν και πάλι,

ως τότε θα περνούν για έρωτες την λατρεία των εικόνων και την ηδονή που δίνουν τα σαρκία όταν τάχα πάνε κόντρα στα κατεστημένα,

κάνοντας τα κατεστημένα πανίσχυρα…

Αηδία που ονομάζουν ζωή δηλαδή,

και η αληθινή ζωή η καημένη κλαίει βιασμένη μόνη της σε μια γωνιά του αύριο,

βλέποντας τις εικόνες του βιασμού ξανά και ξανά.

Έτσι οι νέοι μπορούν να πεθάνουν ένδοξα και πάλι,

πολεμώντας την αηδία που ονόμασαν ζωή,

πολεμώντας την στο όνομα της αληθινής ζωής.

Κι έτσι μπορούμε όλοι, μαζί τους, να βρούμε την αληθινή ζωή,

και να τη ζήσουμε!

Δόξα στους νέους επαναστάτες!

Δόξα στο ποιητικό τους αύριο!

Ερωτευτείτε, αγαπήστε, ανατρέψτε τους!

Μέχρι τέλους…