ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΝΑΣΤΑ | UNCENSORED CARTOONIST
Δεν είχα ιδέα τι είχε γίνει αλλά και να είχα τι να τους έλεγα; Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου προσπαθώντας να δείχνω ψύχραιμος. «Δώσε μας την ταυτότητά σου». Δεν είχα απολύτως κανένα έγγραφο μαζί μου και φυσικά δεν είχα ελληνική ταυτότητα. «Εντάξει δεν είσαι κάνα πιτσιρίκι, σίγουρα είσαι δεκαέξι με δεκαεπτά ετών, πρέπει να έχεις ταυτότητα μαζί σου». Τους απάντησα ότι έτυχε να μην έχω και πως απλά βγήκα να συναντήσω έναν φίλο. Ήρθε η ώρα για καταγραφή στοιχείων. Εκεί σκέφτηκα να παίξω όλα μου τα χαρτιά.
Δήλωσα το όνομα ενός νησιώτη γνωστού μου από το σχολείο ώστε να μπορέσω να απαντήσω σε τυχόν ερωτήσεις. Όλα καλά ως εκεί. Μου είπαν πως πρέπει να με ψάξουν για το τυπικό της υπόθεσης και μετά θα φύγω. Χάρηκα προς στιγμήν, μου έφυγε μεγάλο βάρος που τη γλίτωσα τόσο εύκολα και δεν είχα και κάτι παράνομο να βρουν πάνω μου. Έτσι νόμιζα. Γιατί αν ο Θεός αγαπάει εμένα τον «Αλβανό κλέφτη» αγαπάει και τον «νοικοκύρη Έλληνα αστυνομικό». Σοκ στον τόπο του εγκλήματος!! Βρέθηκε ξεχασμένη φωτοτυπία αλβανικού διαβατηρίου στην τσέπη μου! Ήταν της θείας μου και είχα πάει την προηγούμενη μέρα να την βγάλω φωτοτυπία. Ποιος είδε τον χάρο και δεν τον φοβήθηκε! Μόνο που δεν όπλισαν τα καλάσνικοφ. Αντί γι’ αυτά χρησιμοποίησαν ειρωνεία και χλευασμό. «Για λέγε ρε νησιώτη Έλληνα, τι δουλειά έχει το αλβανικό διαβατήριο στην τσέπη σου;» Είπα όλη την αλήθεια! Ποιος πραγματικά είμαι κι από που κατάγομαι. «Θα έρθεις μαζί μας στο τμήμα και το πρωί φεύγεις για Κακαβιά 1» , μου είπε ο ένας. Μου φόρεσαν χειροπέδες, μπήκαμε στο τζιπ και με έβαλαν στη μέση.
Comments
No Comments